قرارداد مالی چیست؟

قراردادها

مبادله پیش فرض اعتبار (CDS) چیست؟

مبادله پیش فرض اعتبار (CDS) یک مشتق یا قرارداد مالی است. که به سرمایه گذار اجازه می‌دهد ریسک اعتباری خود را با سرمایه گذار دیگر «مبادله» یا جبران کند. به عنوان مثال، اگر وام دهنده نگران این است که وام گیرنده در وام خود کوتاهی می‌کند. وام دهنده می‌تواند از CDS برای جبران یا مبادله این ریسک استفاده کند. برای تعویض ریسک پیش فرض، وام دهنده یک CDS از سرمایه گذار دیگر خریداری می‌کند. که موافقت می‌کند در صورت پیش فرض وام گیرنده، وام دهنده را بازپرداخت کند. اکثر قراردادهای CDS از طریق پرداخت حق بیمه مداوم مشابه حق بیمه معمولی که در بیمه نامه وجود دارد، حفظ می‌شوند. مبادله پیش فرض اعتبار رایج‌ترین نوع مشتقه اعتباری است. و ممکن است شامل اوراق قرضه شهرداری، اوراق بهادار بازارهای نوظهور، اوراق بهادار با وام مسکن یا اوراق قرضه شرکتی باشد.

مبادله پیش فرض اعتبار یا CDS، قراردادهای مشتقه اعتباری هستند. که به سرمایه گذاران امکان می‌دهد ریسک اعتباری را در یک شرکت، کشور یا نهاد دیگر با طرف مقابل دیگر مبادله کنند. سوآپ‌های پیش فرض اعتباری رایج‌ترین انواع مشتقات اعتباری فرابورس هستند. و غالباً برای انتقال ریسک اعتباری به محصولات با درآمد ثابت به منظور حفاظت از ریسک مورد استفاده قرار می‌گیرند. مبادله‌های پیش فرض اعتبار بین دو طرف درگیر سفارشی شده است. که آن‌ها را مات، غیرقابل نقد شدن و برای رگولاتورها به سختی قابل ردیابی می‌کند.(شاخص بدبختی بیت کوین (BMI) چیست؟)

مبادله پیش فرض اعتبار (CDS) چیست؟

مبادله پیش فرض اعتبار برای انتقال اعتبار محصولات با درآمد ثابت بین دو یا چند طرف طراحی شده است. در CDS، خریدار مبادله تا زمان سررسید قرارداد به فروشنده مبادله پرداخت می‌کند. در عوض، فروشنده موافقت می‌کند که – در صورتی که صادرکننده بدهی (وام گیرنده) پیش فرض کند یا یک رویداد اعتباری دیگری را تجربه کند – فروشنده ارزش اوراق بهادار و همچنین تمام پرداخت‌های بهره را که بین آن زمان و زمان پرداخت شده به خریدار پرداخت می‌کند. تاریخ سررسید اوراق بهاداردر دنیای CDS، یک رویداد اعتباری محرکی است که باعث می‌شود خریدار حفاظت قرارداد را فسخ و تسویه کند. رویدادهای اعتباری هنگامی که معامله منعقد می‌شود توافق می‌شود و بخشی از قرارداد است. اکثر CDS‌های تک نام با رویدادهای اعتباری زیر معامله می‌شوند: ورشکستگی نهاد مرجع، عدم قرارداد مالی چیست؟ قرارداد مالی چیست؟ پرداخت، تسریع تعهدات، نفی و مهلت قانونی. مبادله پیش فرض اعتبار نوعی قرارداد مشتقه اعتباری است.

ارتباط اوراق قرضه با CDSها در چیست؟

اوراق قرضه و سایر اوراق بدهی این خطر را دارند که وام گیرنده بدهی یا سود آن را بازپرداخت نکند. از آنجا که اوراق بهادار بدهی اغلب دارای سررسیدهای طولانی تا سررسید تا ۳۰ سال است، برای سرمایه گذار دشوار است که در طول عمر ابزار برآورد قابل اطمینان در مورد این ریسک انجام دهد.(نحوه استفاده از CCI) مبادله پیش فرض اعتبار به روشی بسیار محبوب برای مدیریت این نوع ریسک تبدیل شده است. کنترل کننده ارز آمریکا گزارش سه ماهه‌ای درباره مشتقات اعتباری صادر می‌کند و در گزارشی که در ژوئن ۲۰۲۰ منتشر شد، اندازه کل بازار را ۴ تریلیون دلار اعلام کرد که CDS آن ۳.۵ تریلیون دلار بود. درنظر داشته باشید که با مطالعه آموزش ارز دیجیتال می‌توانید از اخبار روز دنیای رمزارزها قرارداد مالی چیست؟ باخبر شوید.

CDS به عنوان بیمه

مبادله پیش فرض اعتبار، در واقع بیمه در برابرعدم پرداخت است. از طریق CDS، خریدار می‌تواند از عواقب‌عدم پرداخت وام گیرنده با انتقال بخشی یا تمام این خطرات به یک شرکت بیمه یا فروشنده دیگر CDS در ازای دریافت هزینه جلوگیری کند. به این ترتیب، خریدار مبادله پیش فرض اعتباری از اعتبار محافظت می‌کند. در حالی که فروشنده مبادله اعتبار اعتبار بدهی را تضمین می‌کند. به عنوان مثال، خریدار سواپ پیش فرض اعتباری درصورت‌عدم پرداخت پرداخت صادرکننده از ارزش اسمی قرارداد توسط فروشنده سواپ به همراه هرگونه سود پرداخت نشده برخوردار می‌شود. ذکر این نکته ضروری است. که ریسک اعتباری حذف نمی‌شود. به فروشنده CDS منتقل شده است. خطر این است که فروشنده CDS به طور پیش فرض وام گیرنده را نادیده بگیرد. این یکی از عوامل اصلی بحران اعتبار ۲۰۰۸ بود: فروشندگان CDS مانند Lehman Brothers، Bear Stearns و AIG در تعهدات CDS خود کوتاهی کردند.

در حالی که ریسک اعتباری از طریق CDS حذف نشده است. ریسک کاهش یافته است. به عنوان مثال، اگر وام دهنده A با وام گیرنده B با رتبه اعتباری متوسط ​​، وام دهنده A می‌تواند کیفیت وام را با خرید CDS از فروشنده با رتبه اعتباری و پشتوانه مالی بهتر از وام گیرنده B افزایش دهد. خطر از بین نرفته است، اما از طریق CDS کاهش یافته است.(اسیلاتور چیست؟) اگر صادرکننده بدهی کوتاهی نکند و اگر همه چیز خوب پیش برود. خریدار CDS از طریق پرداخت‌های CDS ضرر می‌کند. اما درصورت پیش فرض بودن ناشر و در صورت‌عدم انجام آن، خریدار درصد بیشتری از سرمایه خود را از دست می‌دهد. CDS خریدم به این ترتیب، هرچه دارنده اوراق بهادار بیشتر تصور کند که ناشر آن نتواند تعهد بدهد، CDS مطلوب‌تر و هزینه بیشتری خواهد داشت.

مبادله پیش فرض اعتبار در زمینه

هر شرایطی که شامل مبادله پیش فرض اعتبار باشد حداقل دارای سه طرف خواهد بود. اولین طرف درگیر موسسه‌ای است که ضمانت بدهی (وام گیرنده) را صادر کرده است. بدهی ممکن است اوراق قرضه یا سایر اوراق بهادار باشد و در اصل یک وام است که ناشر بدهکار از وام دهنده دریافت کرده است. اگر یک شرکت اوراق قرضه‌ای با ارزش ۱۰۰ دلار و سررسید ۱۰ساله به خریدار بفروشد، شرکت موافقت می‌کند که ۱۰۰ دلار را در پایان دوره ۱۰ساله به خریدار بازپرداخت کند. و همچنین سودهای منظم بیش از آن را پرداخت کند. دوره زندگی پیوند با این حال، از آنجا که صادرکننده بدهی نمی‌تواند تضمین کند که قادر به بازپرداخت حق بیمه است، خریدار بدهی ریسک کرده است.(پیشنهاد ما به شما : دوره هوش بازار جهانی (فارکس ))

مثال مبادله پیش فرض اعتبار (CDS)

اگر طرفین تصمیم بگیرند در قرارداد CDS شرکت کنند. خریدار بدهی طرف دوم این مبادله است و همچنین خریدار CDS خواهد بود. شخص ثالث، فروشنده CDS، اغلب یک بانک یا شرکت بیمه بزرگ است. که بدهی اصلی بین ناشر و خریدار را تضمین می‌کند. این بسیار شبیه یک بیمه نامه در خانه یا ماشین است.(میانگین متحرک (MA) چیست؟) CDS به صورت بدون نسخه (OTC) معامله می‌شود.به این معنی که آن‌ها استاندارد نیستند و توسط صرافی تأیید نمی‌شوند.زیرا پیچیده و اغلب سفارشی هستند. گمانه زنی‌های زیادی در بازار C.D.S وجود دارد، جایی که سرمایه گذاران می‌توانند تعهدات CDS را مبادله کنند اگر معتقدند می‌توانند سود کسب کنند. به عنوان مثال، فرض کنید یک C.D‌‌.S وجود دارد که برای بیمه ۱۰ میلیون دلار اوراق قرضه، مبلغ ۱۰.۰۰۰ دلار سه ماهه دریافت می‌کند. شرکتی که در اصل CDS را فروخته است معتقد است که کیفیت اعتبار وام گیرنده بهبود یافته است بنابراین پرداخت‌های CDS زیاد است. این شرکت می‌تواند حقوق آن پرداخت‌ها و تعهدات را به خریدار دیگری بفروشد و به طور بالقوه سود کسب کند.

از طرف دیگر، یک سرمایه گذار را تصور کنید که معتقد است شرکت A به احتمال زیاد در اوراق قرضه خود کوتاهی می‌کند. سرمایه گذار می‌تواند یک CDS از بانکی بخرد که در صورت پیش فرض شرکت A ارزش آن بدهی را پرداخت می‌کند. CDS را می‌توان خریداری کرد حتی اگر خریدار مالک بدهی خود نباشد. این کمی شبیه یک همسایه است که در خانه دیگری قرارداد مالی چیست؟ در همسایگی خود CDS خرید می‌کند. زیرا می‌داند که صاحب خانه بیکار است و ممکن است وام مسکن را نقض کند.

مزایای مبادله پیش فرض اعتبار یا CDS

تا اینجای کار سعی کردیم ماهیت مبادله پیشفرض اعتبار را بررسی کنیم و شما عزیزان را با این اصل مهم آشنا کنیم. در ادامه این نوشتار قصد داریم به توضیح و بررسی مزایای مبادله پیشفرض اعتبار یا CDS بپردازیم، با ما همراه باشید. همانطور که می‌دانید یکی از اصلی‌ترین کاربردهای CDS، کاهش ریسک سرمایه گذاری است. انواع کاربرد CDS ها عبارت است از:

کاهش ریسک سرمایه گذاری

در رابطه با این موضوع باورهای غلطی در بین سرمایه گذاران وجود دارد. در واقع بسیاری از افراد فکر می‌کنند که با خرید این اوراق، ریسک سرمایه گذاری به طور کلی حذف می‌شود. اما بهتر است بدانید که CDS تنها باعث کاهش ریسک یا تحمیل ریسک به سرمایه گذار دیگر می‌شود. همچنین بهتر است بدانید زمانه که شخصی برای بیمه سرمایه خود، اقدام به خرید CDS کند لزوماً از مزایای آن بهره‌مند نخواهد شد؛ به عنوان مثال اگر فردی خود را به مدت یکسال بیمه سلامت کند، بیمه مربوطه حتماً نباید تمامی هزینه‌های درمان شخص را تامین کند. چرا که ممکن است شخص مذکور در این یکسال مریض نشود.

فروشنده CDS نیز در حالتی که شخص وام‌گیرنده توانایی بازپرداخت وام را داشته باشد، نیازی به پرداخت غرامت شخص وام‌گیرنده به خریدار CDS ندارد، قرارداد مالی چیست؟ چرا که شخص وام‌دهنده متحمل هیچگونه خسارتی نشده است.

امکان تغییر طرفین قرارداد

این مزیت زمانی اتفاق می‌افتد که شخص وام‌دهنده ، شخص وام‌گیرنده را در بازپرداخت نامطلوب ببیند. زمانی که این اتفاق پیش آید و یا حتی شخص وام‌دهنده احتمال دهد امکان ریسک جبران خسارت توسط طرف مبادله CDS وجود داشته باشد، حتی در صورت خرید CDS از وی می‌تواند با سایر موسسات مالی معتبر ریسک نکول از سوی وام گیرنده را تعدیل کند.

تنظیم مدت زمان CDSها

نکته مهمی که در این قسمت وجود دارد این است که اگر شخصی اقدام به اعطای وام در پروژه‌ای کند، نیازی به خرید CDS در تمام مدتی که سرمایه او درگیر است ندارد. برای درک بهتر این موضوع به این مثال توجه کنید: فرض کنید وام‌گیرنده در 1 سال اول دوره 5 ساله بازپرداخت وام، توان پرداخت بدهی را نداشته باشد؛ در این حالت نیازی به خرید وام‌دهنده برای یک دوره 5 ساله CDS نیست. چراکه ممکن است وام‌گیرنده از سال دوم توان بازپرداخت وام را داشته باشد. در این حالت بهتر است شخص وام‌گیرنده و سرمایه گذار بر اساس شناختی که از یکدیگر داردند، مناسب‌ترین زمان ممکن برای خرید CDS را انتخاب کنند. در مثال قبل اگر سرمایه گذار تنها برای یکسال اول CDS خریداری کند، کافی است.

قرارداد دائمی چیست؟ همه چیز در مورد Perpetual Swap در بازار رمزارزها

قرارداد دائمی (Perpetual Swap) نوعی محصول بازار مشتقه است که طی سالیان اخیر در بین معامله‌گران ارزهای دیجیتال محبوبیت زیادی پیدا کرده است به‌ طوری‌ که حجم معاملات روزانه آن از ۱۸۰ میلیارد دلار فراتر می‌رود.

پیدایش این قراردادها به ۱۳ مه سال ۲۰۱۶ بازمی‌گردد. قراردادهای دائمی این فرصت را برای معامله‌گران فراهم می‌کند تا با پول کم، موقعیت‌های معاملاتی بزرگی را برای یک رمز ارز ایجاد کنند. این ویژگی افراد بسیاری را به استفاده از این نوع قراردادها ترغیب می‌کند اما باید در نظر داشت که چنین فرصتی ریسک زیادی نیز به همراه دارد.

اما قرارداد دائمی چیست؟ در ادامه با میهن بلاکچین همراه باشید تا با مفهوم این نوع از معاملات در بازار رمزارزها بیشتر آشنا شویم.

بازار مشتقات ارزهای دیجیتال چیست؟

مشتقات ابزارهایی مالی هستند که ارزش ذاتی خود را از یک دارایی دیگر می‌گیرند. همانند سایر انواع مشتقات از جمله معاملات آتی و اختیار، قراردادهای دائمی نیز ابزاری برای سفته‌بازی و سوداگری بر روی ارزش یک دارایی خاص حین انعقاد قرارداد است.

نحوه کار آنها بسیار به قراردادهای آتی که این امکان را برای سرمایه‌گذاران فراهم می‌کند تا با پذیرفتن تعهد خرید یا فروش یک دارایی خاص در تاریخی معین در آینده با قیمتی از پیش تعیین‌شده، در رابطه با قیمت آینده آن دارایی حدس و گمان بزنند شباهت دارد. از سوی دیگر، در معاملات اختیار، اجباری برای پذیرش تعهد مطرح نیست اما معامله‌گر حق انجام این کار را دارد.

به‌طور کلی، بازار مشتقات ارزهای دیجیتال به معامله‌گران روشی منعطف برای کسب سود از تحولات قیمتی دارایی‌های دیجیتالی ارائه می‌دهد بدون اینکه آنها با این دارایی‌ها ارتباط مستقیمی داشته و یا با دردسرهای مربوط به نگهداری از آنها مواجه باشند. به عبارت دیگر، در بازار مشتقات، با ارزهای دیجیتال سروکار دارید بی‌آنکه واقعا این دارایی‌ها را در اختیار داشته باشید.

در صورتی که به حدس و گمان در رابطه با قیمت‌ دارایی‌های دیجیتال علاقه‌مندید، می‌توانید یک دارایی را مستقیماً از صرافی خریداری کنید یا یک محصول مشتقه که ارزش زیربنایی آن مرتبط با همان دارایی است را معامله نمایید. در حالت اول، شما بایستی رمز ارزی را خریداری کرده و آن را هولد کنید. به عبارت دیگر، زمانی که شما ارز دیجیتالی را از یک صرافی می‌خرید، آن را به‌صورت آنی دریافت کرده و می‌توانید تا زمان دلخواه به هولد کردن ادامه دهید و در نهایت آن را به فروش برسانید. این نوع معامله ارز دیجیتال با نام معاملات اسپات (Spot Trading) شناخته می‌شوند.

در مقابل در بازار مشتقات هیچ الزامی برای هولد کردن دارایی وجود ندارد. در عوض، به‌ جای هولد مستقیم یک دارایی دیجیتال، معامله‌گران به‌سادگی قراردادهای دیجیتالی مرتبط با آنها را خرید و فروش می‌کنند.

قرارداد آتی چیست؟

قرارداد آتی همانطور که از نام آن مشخص است اساساً یک قرارداد مالی منعقد شده بین دو طرف برای خرید و فروش یک دارایی خاص با قیمتی تعیین‌شده در آینده است. به‌ عبارت‌ دیگر، قراردادهای آتی این امکان را برای طرفین فراهم می‌کنند تا در رابطه با قیمتی که قصد دارند یک دارایی را در آینده با آن معامله کنند، توافق داشته باشند.

اگرچه مدت قراردادهای آتی می‌تواند متفاوت باشد، تاریخ تسویه هر قرارداد همیشه ثابت است. بنابراین پیش از این که طرفین قراردادی را منعقد کنند باید در رابطه با تاریخ تسویه آن توافق نمایند.

به‌ عنوان‌ مثال، اتمام قراردادهای آتی سه‌ماهه بیت کوین سه ماه پس از انعقاد قرارداد خواهد بود.

قراردادهای آتی ارزهای دیجیتال چگونه کار می‌کنند؟

برای درک درست نحوه عملکرد قراردادهای آتی به این مثال دقت کنید. تصور کنید قیمت بیت کوین ۴۰ هزار دلار است و رضا که یک معامله‌گر فعال در بازار مشتقات است معتقد است قیمت طی یک ماه آینده بالاتر خواهد رفت.

رضا می‌تواند این حدس و گمان خود را به بازار آتی منتقل کند و به معامله‌ای وارد شود که به او امکان خرید یک واحد بیت کوین با قیمت ۴۰ هزار دلار را خواهد داد. تنها کاری که او باید انجام دهد این است که یک قرارداد آتی بیت کوین باز کند که نشان می‌دهد وی، صرف‌نظر از قیمتی که بیت کوین در آن زمان در بازار معامله خواهد شد یک واحد بیت کوین را با قیمت ۴۰ هزار دلار خریداری خواهد کرد.

در طرف دیگر، مسعود معتقد است قیمت قرارداد مالی چیست؟ بیت کوین تا اتمام مهلت قرارداد رضا به زیر ۴۰ هزار دلار کاهش پیدا خواهد کرد؛ بنابراین وی متعهد می‌شود ماه آینده یک واحد بیت کوین را به قیمت ۴۰ هزار دلار به رضا بفروشد.

به‌ عبارت‌ دیگر در این سناریو، رضا تمایل به خرید استقراضی (Long) و مسعود تمایل به فروش استقراضی (Short) دارد.

با فرض افزایش قیمت بیت کوین به ۴۵ هزار دلار در تاریخ انقضای قرارداد، رضا یک واحد بیت کوین را با ۵ هزار دلار پایین‌تر از قیمت اصلی از مسعود خریداری خواهد کرد. حال اگر روند معکوس شود و قیمت بیت کوین تا تاریخ تسویه به زیر ۴۰ هزار دلار کاهش یابد، رضا طبق قرارداد مجبور است یک واحد بیت کوین را با قیمتی بالاتر نسبت به بازار از مسعود خریداری کند و بدین شکل محتمل ضرر خواهد شد.

قرارداد دائمی چیست؟

قراردادهای دائمی (Perpetual Swap) تا حدودی به قراردادهای آتی شباهت دارند و این امکان را برای معامله‌گران فراهم می‌کنند تا در رابطه با قیمت آینده دارایی‌های دیجیتال گمانه‌زنی کنند. تفاوت اصلی اما این است که برخلاف یک قرارداد آتی معمولی، قراردادهای دائمی تاریخ انقضا ندارند. این موضوع معامله‌گران را نسبت به ایجاد دوباره موقعیت خرید و فروش استقراضی بی‌نیاز می‌سازد. به همین خاطر، قیمت قراردادهای دائمی باید با قیمت دارایی مرتبط در بازار اسپات مرتبط باشد. در رابطه با قراردادهای آتی اما نیازی به حفظ قیمت وجود ندارد چرا که ارزش قرارداد و دارایی اصلی به‌طور خودکار با نزدیک شدن به تاریخ انقضا به یکدیگر نزدیک می‌شوند.

به دلیل عدم وجود تاریخ انقضا در قراردادهای دائمی، صرافی ها از مکانیسم فاندینگ ریت (Funding Rate) یا تامین وجه برای کنترل قیمت استفاده می‌کنند. این مکانیسم در حقیقت با هدف ایجاد تعادل میان موقعیت‌های خرید و فروش استقراضی وجود دارد. این مکانیسم را تخفیف یا کارمزدی در نظر بگیرید که به تعادل تقاضا میان این دو موقعیت در قراردادهای دائمی کمک می‌کند.

فاندینگ ریت چگونه در صرافی‌ها محاسبه می‌شود؟

مکانیسم فاندینگ ریت به حفظ قیمت قراردادهای دائمی همگام با قیمت دارایی مرتبط با آنها کمک می‌کند. به بیان ساده‌تر، فاندینگ ریت از واگرایی قیمتی بین دو بازار فیوچرز و اسپات جلوگیری می‌نماید. به‌عنوان‌مثال، در صورتی‌ که قیمت فعلی بیت کوین در صرافی‌های ارز دیجیتال ۵۰ هزار دلار باشد، فاندینگ ریت این اطمینان را فراهم خواهد کرد که قیمت قرارداد دائمی بیت کوین نیز نزدیک به ۵۰ هزار دلار نگه‌داشته شود.

به‌ طور کلی صرافی‌ها از یک نشانگر نوسان قیمت برای تعیین مقدار مبلغی که معامله‌گران با موقعیت‌های خرید یا فروش استقراضی بایستی پرداخت کنند، استفاده می‌نمایند. هنگامی که فاندینگ ریت مثبت باشد، قیمت قرارداد دائمی بالاتر از قیمت دارایی اصلی است. در این سناریو، معامله‌گرانی که در موقعیت‌های خرید استقراضی یا لانگ قرار دارند بایستی مبلغ ناچیزی را به معامله‌گرانی که در موقعیت فروش استقراضی یا شورت هستند بپردازند.

در مقابل، در صورتی‌ که با کاهش قیمت قرارداد دائمی از قیمت دارایی اصلی فاندینگ ریت منفی شود، معامله‌گران با موقعیت‌های شورت بایستی مبلغی را به معامله‌گران لانگ پرداخت نمایند.

مبلغ پرداختی یا دریافتی به‌ اندازه موقعیت باز هر معامله‌گر بستگی دارد. به‌ عنوان‌ مثال، در صورتی که فاندینگ ریت قرارداد دائمی جفت ارز بیت کوین/دلار ۰.۰۱۰ درصد باشد، معامله‌گری که معامله لانگ بازی به ارزش ۴۰ هزار دلار ایجاد کرده است بایستی ۴ دلار کارمزد پرداخت کند. این کارمزد از حاصل‌ضرب مبلغ قرارداد در فاندینگ ریت به دست آمده است.

توجه داشته باشید که عواید حاصل از این مکانیسم در فواصل زمانی معینی پرداخت می‌شود. در برخی از صرافی‌ها، تامین وجه هر هشت ساعت یک‌بار رخ می‌دهد.

نحوه کار قرارداد دائمی در بازار ارز دیجیتال چگونه است؟

معامله‌گران می‌توانند با خرید استقراضی قراردادهای دائمی از افزایش قیمت سود کسب کنند. بگذارید مثالی بزنیم. تصور کنید رضا با واریز ۸۰ هزار دلار به عنوان وثیفه، ۲ قرارداد دائمی بیت کوین را خریداری کرده است. به این ترتیب برای هر قرارداد ۴۰ هزار دلار پرداخت شده است. حال تصور کنید یک ماه بعد قیمت بیت کوین تا ۵۰ هزار دلار افزایش می‌یابد و رضا تصمیم می‌گیرد تا برای کسب سود موقعیت خود را ببندد. در این سناریو، رضا از هر قرارداد دائمی ده هزار دلار و درمجموع ۲۰ هزار دلار سود برده است.

سود دریافتی رضا به شکل زیر محاسبه می‌شود:

سود = تعداد قرارداد دائمی * (قیمت فعلی – قیمت اولیه)

سود = ۲ * (۵۰۰۰۰ – ۴۰۰۰۰)

سود = ۲۰۰۰۰ دلار

در محاسبات بالا اما هزینه‌های دوره‌ای فاندینگ ریت حساب نشده است. برای محاسبه میزان دقیق سود بایستی هزینه‌های دریافتی و پرداختی به صرافی برای همگرایی قیمت فیوچرز با قیمت بیت کوین در بازار اسپات را در محاسبات دخیل کرد.

جالب است بدانید سود رضا می‌توانست بسیار بیشتر از این باشد. معامله‌گران می‌توانند در قراردادهای دائمی خود از لوریج یا اهرم استفاده کنند و سود خود را چندین برابر نمایند. به‌ عنوان‌ مثال، رضا می‌توانست قراردادهای دائمی را با دو برابر ارزش وثیقه خود خریداری کند. با این استراتژی اگرچه وی ۸۰ هزار دلار وثیقه گذاشته است، موقعیت وی شامل ۱۶۰ هزار دلار (۴ قرارداد دائمی بیت کوین) خواهد بود. در این سناریو رضا از یک اهرم ۲ برابری استفاده کرده و با فرض افزایش ده هزار دلاری قیمت بیت کوین، با بستن موقعیت خود ۴۰ هزار دلار سود خواهد برد.

سود = ۴ * (۵۰۰۰۰ – ۴۰۰۰۰)

سود = ۴۰۰۰۰ دلار

جالب‌تر اینکه برخی از صرافی‌ها امکان استفاده از اهرم تا ۱۲۵ برابر را به معامله‌گران ارائه می‌دهند. با این حال، استفاده از اهرم شمشیر دو لبه است؛ همان‌قدر که سودرسانی را افزایش می‌دهد می‌تواند به شما ضرر بزند. همان مثال بالا را در نظر بگیرید. با استفاده از اهرم ۲ برابری، درصورتی‌که قیمت قرارداد دائمی ۵۰ درصد نسبت به قیمت اولیه کاهش یابد، وثیقه رضا لیکوئید خواهد شد و ۸۰ هزار دلار ضرر خواهد کرد.

سود = ۴ * (۲۰۰۰۰ – ۴۰۰۰۰)

ضرر = ۸۰۰۰۰ دلار

زمانی که زیان تحقق‌نیافته معامله‌گر با وثیقه سپرده‌شده برابر شود، صرافی به طور خودکار موقعیت معامله‌گر را می‌بندد. بدین ترتیب، کل وثیقه از بین می‌رود. ریسک استفاده از معاملات مارجین و اهرم بسیار بالاست و احتمال متضرر شدن معامله‌گران تازه‌کار بسیار زیاد است.

سخن پایانی

قرارداد دائمی چیست و چه استفاده‌ای دارد؟ به‌طور خلاصه، قرارداد دائمی برای معامله‌گران این امکان را فراهم می‌کنند تا بدون محدودیت زمانی، در رابطه با تغییرات کوتاه‌مدت یا بلندمدت یک دارایی گمانه‌زنی کنند. نکته جالب‌تر این است که با این معاملات حتی می‌توان در زمان رکود بازار نیز سود کسب کرد. علیرغم خطرناک بودن معاملات قراردادهای دائمی و ریسک‌های فراوان آن، این دسته از معاملات بسیار جذاب هستند. با این‌ وجود به معامله‌گران توصیه می‌شود پیش از انجام هرگونه سرمایه‌گذاری در بازار رمز ارزها، به خوبی در رابطه با آنها تحقیق کنند و از مشاوران حرفه‌ای کمک بگیرند. قراردادهای دائمی به‌ ویژه هنگامی‌ که از اهرم استفاده می‌شود می‌توانند شما را از فرش به عرش برده یا یک شبه، از عرش به فرش بیاورند.

ابزار مشتقه چیست و چه کارکردی دارد؟

ابزار مشتقه در بازارهای مالی، همان‌طور که از اسم‌شان پیداست، ابزارهایی هستند که از یک دارایی پایه مشتق شده‌اند. شاید درک فلسفه وجودی چنین ابزارهایی برای افرادی که با بازارهای مالی آشنایی ندارند کمی دشوار باشد، اما شاید اگر خودمان را جای تاجران و کشاورزان قدیمی بگذاریم، راحت‌تر بتوانیم فلسفه این ابزارها را درک کنیم!

ابزار مشتقه چیست؟

کشاورزی را فرض کنید که تمام درآمدش از محل فروش محصولی است که در یک فصل خاص برداشت می‌کند. این کشاورز باید تمام سال منتظر فصل برداشت باشد تا به یک درآمد احتمالی از محل فروش محصول برسد. این کشاورز از یک طرف باید هزینه‌های مالی پرورش محصول را متقبل شود و از طرف دیگر باید امیدوار باشد که محصولش دچار آفت نشود یا مثلا در اثر کاهش بارندگی مقدار برداشت محصول کاهش نیابد. یا اینکه در فصل برداشت محصول، بهای محصول کاهش نیابد. به عبارت ساده‌تر، تولید و فروش محصولات کشاورزی با ریسک همراه است و ممکن است این ریسک به کاهش درآمد سالانه کشاورز منجر شود.

اما این کشاورز می‌تواند با پیش‌فروش کردن محصول ریسک کاهش درآمد را از بین ببرد و از طرف دیگر زودتر از موعد برداشت به پول برسد و بخشی از این پول را صرف هزینه‌های تولید محصول کند. در چنین حالتی، «پیش‌فروش محصول» در واقع ابزاری مالی است که کشاورز برای از بین بردن ریسک‌های تولید محصول استفاده کرده است.

کارکرد عمده ابزارهای مشتقه مالی هم در واقع همین است و هدف از طراحی و استفاده از این ابزارها کاهش ریسک معاملات است. برای نمونه بیایید ببینیم چگونه می‌شود از ابزار «اختیار معامله» برای کاهش ریسک استفاده کرد.

استفاده از ابزار اختیار معامله برای کاهش ریسک

اول بیایید ببینیم اختیار معامله چیست. اختیار معامله قراردادی برای آینده است که بر اساس آن خریدار و فروشنده توافق می‌کنند که مقدار مشخصی از یک دارایی را در تاریخ معینی معامله کنند. از آنجا که هر معامله دو طرف (خریدار و فروشنده) دارد، اختیار معامله را هم به دو دسته تقسیم کرد: اختیار خرید و اختیار فروش.

ابزارهای مشتقه پیچیدگی‌ها و ریزه‌کاری‌های زیادی دارند و شاید استفاده از آن‌ها برای تازه‌کارها فکر خوبی نباشد. اما آشنایی کلی با این ابزارها می‌تواند ما را با جذابیت‌های بازارهای مالی آشنا کند و کمک‌مان کند تا در زمان مناسب ابزارهای مناسب برای شیوه سرمایه‌گذاری خودمان را انتخاب کنیم و بازدهی سرمایه‌مان را به حداکثر برسانیم

اکنون بیایید ببینیم اختیار فروش چگونه چیزی است قرارداد مالی چیست؟ و کسی که اختیار فروش را می‌خرد صاحب چه حقی می‌شود. خریدار یک قرارداد اختیار فروش مبلغ مشخصی به طرف مقابل پرداخت می‌کند و در برابر این مبلغ از این اختیار برخوردار می‌شود که بتواند در زمان مشخص‌شده مقداری از یک دارایی مشخص را به طرف دیگر بفروشد. فروشنده اختیار فروش هم باید در زمان تعیین‌شده آماده خرید آن دارایی با مبلغ تعیین‌شده باشد. نکته اینجاست که دارنده اختیار فروش هیچ الزام و تعهدی به فروش دارایی مورد بحث ندارد و در زمان سررسید قرارداد می‌تواند از اختیار فروش خود چشم‌پوشی کند و آن دارایی را برای خودش نگه دارد.

کمی پیچیده شد، نه؟ برای اینکه از سردرگمی خارج شویم، بیایید یک نمونه عملی را با هم مرور کنیم. فرض کنید شما امروز می‌خواهید در سهام شرکت الف سرمایه‌گذاری کنید و قیمت روز هر برگه سهم این شرکت مثلا ۵۰۰ تومان است. ارزیابی شما این است که قیمت سهام این شرکت تا سه ماه آینده ۵۰ درصد رشد می‌کند و به ۷۵۰ تومان می‌رسد. اما از آن طرف نگرانید که مبادا بازار دچار تلاطم شود و قیمت سهم کاهش یابد. در حالت عادی برای پوشش ریسک کاهش قیمت این سهم ابزاری ندارید و مجبورید با ریسک کاهش قیمت سهم سر کنید.

اما با استفاده از ابزار مشتقه اختیار فروش می‌توانید این ریسک را کاهش دهید، در واقع این ریسک را به شخص دیگری منتقل می‌کنید. به این صورت که اختیار فروش مقدار معینی از سهم شرکت الف را می‌خرید. قرارداد اختیار فروش هم به این شکل است که برای خرید اختیار فروش هر سهم ۵ تومان می‌پردازید و در مقابل این اختیار را به دست می‌آورید که در سه ماه آینده هر سهم‌تان را با مبلغ ۴۹۰ تومان بفروشید.

حال اگر در ۳ ماه آینده قیمت سهم‌تان رشد کند و مثلا به ۶۰۰ تومان یا بالاتر برسد، از اختیار فروش‌تان -که فروش به مبلغ ۴۹۰ تومان است- صرف‌نظر می‌کنید و سهام‌تان را در بازار می‌فروشید. ولی اگر قیمت سهم‌تان کاهش پیدا کند و مثلا به ۴۰۰ تومان برسد، از اختیار فروش‌تان استفاده می‌کنید و به جای اینکه سهم‌تان را در بازار و به قیمت ۴۰۰ تومان بفروشید، از اختیار فروش استفاده می‌کنید و سهم‌تان را با قیمت ۴۹۰ تومان به فروشنده اختیار فروش (طرف دیگر قرارداد اختیار فروش) می‌فروشید. پس می‌بینید که در این مثال، قرار داد اختیار فروش خیلی ساده مانند یک بیمه‌نامه عمل می‌کند و اجازه نمی‌دهد قیمت سهام‌تان زیر ۴۹۰ تومان بیاید.

معرفی ابزارهای مشتقه

ابزار مشتقه پیچیدگی‌ها و ریزه‌کاری‌های زیادی دارند و شاید استفاده از آن‌ها برای تازه‌کارها فکر خوبی نباشد. اما آشنایی کلی با این ابزارها می‌تواند ما را با جذابیت‌های بازارهای مالی آشنا کند و کمک‌مان کند تا در زمان مناسب ابزارهای مناسب برای شیوه سرمایه‌گذاری خودمان را انتخاب کنیم و بازدهی سرمایه‌مان را به حداکثر برسانیم. در اینجا تعدادی از ابزارهای مشتقه را با هم مرور می‌کنیم:

قراردادهای اختیار معامله

اختیار معامله یکی از جذاب‌ترین ابزارها برای پوشش ریسک نوسان قیمت دارایی است که بالاتر درباره آن توضیح دادیم. یک بار دیگر به این نکته اشاره می‌کنیم که خریدار اختیار معامله (خرید یا فروش) الزام و تعهدی به اجرای معامله ندارد ولی فروشنده اختیار معامله ملزم است در صورت درخواست طرف دیگر، اقدام به معامله کند.

ابزار مشتقه قرارداد سلف

اگر بخواهیم ساده بگوییم، قرارداد سَلَف برعکس نسیه است. در نسیه کالایی را دریافت می‌کنید و قول می‌دهید که پولش را بعدا بپردازید، اما در قرارداد سلف پول یک دارایی پایه را از قبل می‌پردازید و طرف دیگر متعهد می‌شود که در زمان معین دارایی مورد نظر را تحویل شما بدهد. فایده این نوع قرارداد برای فروشنده این است که سریع‌تر به پول دسترسی پیدا می‌کند و می‌تواند از این پول برای پوشش هزینه‌های جاری خود استفاده کند. خریدار هم در واقع روی کالایی سرمایه‌گذاری کرده است که انتظار می‌رود در آینده با رشد قیمت همراه باشد.

نکته: این امکان وجود دارد که خریدار قرارداد سلف، دارایی پیش‌خریدشده را در قالب یک «قرارداد سلف موازی استاندارد» بفروشد. به عبارت دیگر، خریدار قرارداد سلف می‌تواند دارایی آینده خودش را به دیگری واگذار کند. به این نوع قرارداد هم به‌اختصار سلف می‌گویند.

قرارداد آتی

قرارداد آتی همان‌طور که از اسمش پیداست، نوعی از ابزار مشتقه و قراردادی برای انجام یک معامله در آینده است. در این نوع قرارداد فروشنده و خریدار تعهد می‌دهند که مقدار مشخصی از یک دارایی را در زمان سررسید قرارداد آتی با یک قیمت تعیین‌شده معامله کنند. به این ترتیب، خریدار و فروشنده خودشان را در برابر نوسان‌های قیمت آن دارایی بیمه می‌کنند. مثلا یک نوع قرارداد آتی می‌تواند بین کشاورز و کارخانه باشد که هر دو متعهد می‌شوند بعد از فصل برداشت محصول (قرارداد مالی چیست؟ مثلا گندم)، مقدار مشخصی از محصول را با قیمتی تعیین‌شده معامله کنند.

اما بازارهای مالی این امکان را هم فراهم کرده‌اند که خود این قراردادهای آتی هم دادوستد شوند و معامله‌گران با معامله این قراردادها کسب سود کنند. برای نمونه، تحلیل‌گری ممکن است به این نتیجه برسد که قیمت گندم در ماه‌های آینده افزایش خواهد یافت و در نتیجه اقدام به خرید قرارداد آتی گندم کند. در تئوری، وقتی زمان سررسید این قرارداد فرا برسد، معامله‌گر می‌تواند گندم را با قیمت مشخص‌شده در قرارداد آتی تحویل بگیرد و با قیمت بالاتر در بازار بفروشد و سود کند. اما معمولا این اتفاق نمی‌افتد و معامله‌گر قبل از زمان سررسید، قرارداد خودش را در بازار معاملات آتی با قیمت بالاتر می‌فروشد و اصطلاحا از آن موقعیت خارج می‌شود.

نکته: بازار معاملات آتی در ایران از سال ۱۳۸۷ و با معاملات آتی سکه شروع به کار کرد. (هنگام نوشته شدن این متن معاملات آتی سکه در ایران متوقف شده است.) از آن سال به بعد، قرارداد آتی روی دارایی‌های پایه مختلفی از جمله زیره، زعفران، مس، کنجاله سویا و غیره تعریف و در بازار معاملات آتی دادوستد شده است.

ابزار مشتقه قرارداد فوروارد

یکی دیگر از ابزار مشتقه، قرارداد فوروارد یا forward contract است که شباهت زیادی با قرارداد آتی یا future contract دارد. در قرارداد فوروارد هم مانند قرارداد آتی، خریدار و فروشنده توافق می‌کنند که قرارداد مالی چیست؟ در زمان معین معامله معنی را انجام بدهند. مهم‌ترین تفاوت هم در این است که قراردادهای آتی در بورس معامله می‌شوند ولی محل معاملات قراردادهای فوروارد بازارهای خارج از بورس است.

قرارداد سوآپ

قرارداد سوآپ یا معاوضه قراردادی است که بر اساس آن طرفین توافق می‌کنند که عواید ناشی از ابزارهای مالی‌شان را در آینده معاوضه کنند. این نوع قراردادها معمولا بین شرکت‌ها منعقد می‌شود و در آن شرایط معامله از جمله زمان پرداخت و نحوه محاسبه جریان‌های نقدی قید می‌شود. جالب است اشاره کنیم که اولین سوآپ در اوایل دهه ۱۹۸۰ بین شرکت آی‌بی‌ام و بانک جهانی منعقد شد.

قرارداد سوآپ شباهت زیادی با قراردادهای آتی دارد مانند قراردادهای آتی، طرفین سوآپ هم متعهد می‌شوند که در تاریخ یا تاریخ‌های مشخص معاملاتی را با یکدیگر انجام بدهند. دارایی پایه در معاملات سوآپ می‌تواند اوراق قرضه، وام، سبد دارایی‌های بورسی و حتی شاخص سهام باشد.در حال حاضر اکثر قراردادهای مشتقه خارج از بورس به شکل سوآپ منعقد می‌شوند.

کاربردهای قراردادهای هوشمند چیست؟

کاربردهای قراردادهای هوشمند چیست؟ قراردادهای هوشمند نتیجه تکامل بلاک چین هستن که با هدف عقد قرارداد ایجاد شدن که بصورت شفاف هستن و هیچ شخص ثالثی در انعقاد کردن اونها نقشی نداره. از اونجایی که این روزها قراردادهای هوشمند معروفیت زیادی در جوامع پیدا کردن در مقاله کاربردهای قراردادهای هوشمند چیست؟ به معرفی مختصر اسمارت کانترکت ها می پردازیم و مهم ترین کاربرد های اسمارت کانترکت ها رو معرفی کنیم.

قرارداد هوشمند چیست؟

قرارداد هوشمند یک پروتکل با اجرای خودکار هست که تحت شرایط و ضوابط خاص اداره میشه و بندهای قرارداد رو از طریق بلاکچین ذخیره و اجرا می‌کنه. یک قرارداد هوشمند، مانند هر قراردادی، شرایط یک توافق رو در معاملات و خرید و فروش ها و. تعیین می کنه. اما برخلاف قراردادهای سنتی، شرایط قرارداد هوشمند به صورت کد در حال اجرا بر روی یک بلاک چین مانند اتریوم اجرا میشن.

قراردادهای هوشمند به توسعه دهندگان این امکان رو میدن که برنامه هایی بسازن که از امنیت، قابلیت اطمینان و دسترسی بلاک چین بهره مندن و در عین حال عملکرد پیچیده همتا به همتا رو ارائه میدن. قراردادهای هوشمند شرایط یک توافق یا معامله رو مشخص می کنن. قراردادهای هوشمند ایده اصلی پشت بیتکوین رو گسترش میدن. در واقع قراردادهای هوشمند امکان انجام معاملات قابل اعتماد بدون تعامل اشخاص ثالث رو فراهم می‌کنن. این یک روش غیرمتمرکز هست. قراردادهای هوشمند بر اساس قوانینی که برنامه ریزی شده، در صورت تحقق شرایط و ضوابط از پیش تعیین شده، به طور خودکار اجرا میشن.

کاربردهای قراردادهای هوشمند:

در این پارت به بررسی موضوع اصلی مقاله و معرفی کاربردهای اسمارت کانترکت ها می پردازیم.

ثبت بهتر سوابق:

یکی از کاربردهای اسمارت کانرکت ها، سوابق هست. تقریبا هر صنعتی در جهان می‌تونه از قراردادهای هوشمند برای کمک به بهبود سرعت و امنیت ثبت سوابقش استفاده کنه. یکی از صنایع خاص که می‌تونه سود خیلی زیادی داشته باشه، صنعت مراقبت‌های بهداشتی هست. در حال حاضر، سیستم های کامپیوتری مراقبت های بهداشتی جهان صدها میلیون پرونده پزشکی بیمار رو در خودش جا داده.

علیرغم این واقعیت که این سازمان‌های مراقبت‌های بهداشتی مبالغ هنگفتی رو برای امنیت سرمایه‌گذاری کردن، روش‌های دسترسی و ذخیره‌سازی کنونی بسیار بیشتر از مشابه‌های مبتنی بر بلاک چین در برابر حملات سایبری آسیب‌پذیر هستن. فناوری بلاک چین می‌تونه به کل پایگاه‌های داده سوابق سلامت شخصی اجازه رمزگذاری و نگهداری امن رو بده. برخی از موارد استفاده از قراردادهای هوشمند شامل استفاده از اونها در صدور نسخه، ذخیره رسید، مدیریت عمومی سهام، ذخیره نتایج آزمایش و. هست.

امور مالی تجارت:

یکی از کاربردهای قرارداد هوشمند، امور مالی تجارت هست. تجارت مالی از معرفی قراردادهای هوشمند سود فراوانی خواهد برد Santander Innoventures گفته بود که معتقده فناوری بلاک چین تا سال 2022 به بیش از 20 میلیارد دلار پس انداز در سال منجر بشه. مقدار زیادی از این صرفه‌جویی‌ها از طریق قراردادهای هوشمندی که گردش کار تأیید رو خودکار می‌کنن و محاسبات رو پاک‌سازی می‌کنن که در حال حاضر فوق‌العاده کار بر هستن، حاصل میشه. این اتوماسیون نه تنها به کاهش ساعات کار کمک می کنه، بلکه خطاها و زمان لازم برای انجام این محاسبات رو هم به طور چشمگیری کاهش میده.

مالکیت دارایی:

یکی دیگه از کاربردهای قرارداد هوشمند، بازار املاک هست. بهتره بدونین قراردادهای هوشمند در بازار املاک دو کاربرد بزرگ دارن. می‌توان از اونها برای ثبت مالکیت دارایی استفاده کرد. از اونجایی که استفاده از قراردادهای هوشمند سریعتر و مقرون به صرفه تر هست، این موضوع قراردادهای هوشمند رو جایگزین خیلی خوبی برای سیستم های موجود میکنه.

همچنین به این معنی هست که می توان از اسمارت کانترکت ها برای ثبت مالکیت انواع اموال از ساختمان، زمین گرفته تا تلفن و ساعت استفاده کرد. در بازار مسکن، قراردادهای هوشمند می تونن نیاز به خدمات قیمتی مثل خدمات ارائه شده توسط وکلا و. مسکن رو برطرف کنن. این فناوری جدید همچنین به این معنی هست که برای اولین بار، فروشندگان این توانایی رو دارن که معامله رو به طور کامل انجام بدن.

وام مسکن:

یکی دیگه از کاربردهای قرارداد هوشمند، وام مسکن هست. بازار املاک همچنین از معاملات وام سود می‌بره که به خریداران امکان لاگ این سریع تر به ملک رو میده. وام مسکن قرارداد هوشمند به هر دو طرف اجازه میده تا قبل از پردازش پرداخت، به صورت دیجیتالی با فروش موافقت کنن. پس از انجام این کار، قرارداد جزئیات مالکیت ملک رو آپدیت می کنه تا تغییر مالکیت رو منعکس کنه. از اونجایی که این فرآیند به مجوز کلید کد کامپیوتری منحصر به فرد از طرف مالک اصلی نیاز داره، کل فرآیند رو ایمن تر می کنه و موارد تقلب رو کاهش میده.

یکی از کاربردهای قرارداد هوشمند، بیمه هست. صنعت بیمه سالانه ده ها میلیون دلار برای رسیدگی به خسارت هزینه میکنه، بلکه در واقع میلیون ها دلار رو هم به دلیل ادعاهای تقلبی از دست میده. جدا از حمایت از بیمه نامه اولیه، قراردادهای هوشمند به جهات مختلف به بهبود روند رسیدگی به خسارت کمک میکنن.

اونها می‌تونن بررسی‌های خطا رو مجاز کنن و مبالغ پرداخت رو بر اساس مجموعه‌ای از معیارها تعیین کنن که نوع سیاستی رو که فرد یا سازمان در نظر گرفته، در نظر میگیره.

فناوری قراردادهای هوشمند باعث کاهش زمان پردازش، کاهش هزینه ها و کاهش چشمگیر خطاها به عنوان مزایای اصلی اون میشه. در بلندمدت، قراردادهای هوشمند رو می‌توان همراه با وسایل نقلیه دارای اینترنت اشیاء استفاده کرد تا امکان بیمه‌نامه‌های پرداختی و فعال‌سازی فوری مطالبات پس از تصادف فراهم بشه. اطلاعاتی مانند گواهینامه‌های رانندگی، سوابق رانندگی، گزارش‌های تصادفات و جزئیات خط‌مشی می‌تونن فورا پردازش بشن تا پرداخت‌های سریع که به نفع هر دو طرف باشه، آسون بشه.

تحقیقات پزشکی:

یکی دیگه از کاربردهای قراردادهای هوشمند، تحقیقات پزشکی هست. صنعت تحقیقات پزشکی از مزایای مشابهی مثل صنعت مراقبت های بهداشتی بهره میبره. اول از همه، داده‌های بسیار حساس مانند سوابق بیمار رو می‌توان پس از رمزگذاری ایمن از طریق فناوری بلاک چین، بین مراکز تحقیقاتی منتقل کرد.

از اونجایی که بسیاری از بیماران شرکت کننده در تحقیقات پزشکی دارای شرایط پزشکی حساسی هستن که اغلب مایلند خصوصی بمونن، ایمن نگه داشتن این سوابق ضروری هست.
شرکت های تحقیقاتی پزشکی حجم عظیمی از داده ها رو در اختیار دارن که شامل نتایج آزمایش ها و فرمول های دارویی جدید هست که برای ایمن نگه داشتن تون ها نیاز دارن. در صورتی که به هر دلیلی نیاز به افشای هر یک از این اطلاعات به شخص ثالث داشته باشن، می‌تونن از طریق استفاده از قراردادهای هوشمند ایمن بشن. تنها یک نمونه قرارداد هوشمند بلاک چین وجود داره که می تونه به طور گسترده به صنعت تحقیقات پزشکی کمک کنه.

رای دادن:

یکی دیگه از کاربردهای اسمارت کانترکت ها، رای دادن هست. اتهامات تقلب در انتخابات رخ میده. علیرغم استفاده از سیستم‌های رایانه‌ای که در برخی موارد میلیون‌ها دلار هزینه داره، کلاهبرداران راه‌های تخیلی فزاینده‌ای برای دستکاری اونها پیدا می‌کنن. قراردادهای هوشمند یک راه حل ساده و مقرون به صرفه برای این مشکل هستن.

می توان از اونها برای تایید هویت یک رای دهنده و ثبت رای اونها استفاده کرد. این اطلاعات می تونه پس از پایان تمام رای گیری برای شروع یک اقدام مورد استفاده قرار بگیره. از اونجایی که بلوک‌های درون یک بلاک چین پس از ثبت تغییر نمی‌کنن، دستکاری این رکورد ممکن نخواهد بود.

تراکنش های همتا به همتا:

قراردادهای هوشمند رو می توان برای طیف وسیعی از معاملات همتا به همتا استفاده کرد. این استدلال همون چیزیه که منجر به ایجاد پروژه اتریوم و سایر شرکت‌هایی مثل این شده. کاربران در هر شکل و اندازه میتونن از این پلتفرم ها برای ایجاد و توافق بر سر قراردادهای هوشمند استفاده کنن.این قراردادها تا زمانی که مجموعه ای از شرایط توافق شده برآورده بشن، فعال هستن.

هنگامی که قرارداد هوشمند از برآورده شدن همه شرایط مطمئن شد، اجازه میده تا بخش باقی مونده از توافق محقق بشه. تا الان قراردادهای هوشمند برای همه چیز از راه اندازی ICO تا فروش کالا در اینترنت استفاده شده. شرکت ها همچنین از قراردادهای هوشمند برای ایمن سازی خدمات تیم های توسعه و سایر شرکت های برون سپاری استفاده می کنن. امکانات قراردادهای هوشمند نظیر به همتا به معنای واقعی کلمه بی پایان هست. از نظر تئوری، اونها می تونن جایگزین بسیاری از نقش های موجود بشن که در حال حاضر توسط ارز انجام میشه.

توسعه محصول:قرارداد مالی چیست؟

یکی دیگه از کاربردهای قراردادهای هوشمند، توسعه محصول هست. نگهداری دفتر کل در مورد مراحل توسعه یک محصول کاربرد دیگه ای از قراردادهای هوشمند هست. با توسعه پروژه مورد توافق، مراحل و هر گونه اطلاعات مرتبط دیگه رو می توان در قرارداد هوشمند ثبت کرد. اگه طرفین با مواردی مثل تقسیم پرداخت ها موافقت کرده باشن، با رسیدن به این نقاط عطف، قرارداد آزادسازی اونها رو شروع میکنه. بخش بزرگی از جذابیت قراردادهای هوشمند، توانایی اونها برای ایمن نگه داشتن اطلاعات و اثبات منشأ اون هست.

انبارداری:

یکی دیگه از کاربردهای اسمارت کانترکت ها، انبارداری هست. مدیریت زنجیره تامین یکی دیگه از حوزه های کسب و کار هست که می تونه از قراردادهای هوشمند مبتنی بر بلاک چین بهره مند بشه.

دستگاه‌های اینترنت اشیا می‌تونن در سراسر زنجیره تامین برای ثبت هر مرحله از محصول استفاده بشن. زنجیره‌های تامین قراردادهای هوشمند از نظر تئوری می‌تونن سرقت داخلی رو از بین ببرن، زیرا مدیرها می تونن محصول گمشده رو به زمان و مکان دقیقی که گم شده، ردیابی کنن.

در زنجیره‌های تامین بزرگ مانند اونهایی که در انبارهای بزرگ یافت میشن، این قراردادهای هوشمند مدیران رو قادر می کنن تا سطوح موجودی موجود در زمان واقعی و زمان لازم برای حرکت محصولات در زنجیره تامین رو ببینن.

مدیرها می تونن از این داده ها برای تنظیم سطوح موجودی و توسعه شیوه های کاری جدید برای بهبود زمان تحویل استفاده کنن. برای زنجیره‌های تامین که در چندین مکان یا شرکت مختلف فعالیت می‌کنن، یک قرارداد هوشمند خودکار می‌تونه همه موارد فوق رو انجام بده و حتی سفارش‌های مجدد و پرداخت خودکار رو برای سفارش‌های دریافت‌شده آغاز کنه.

چنین اطلاعاتی که در این قراردادها وجود داره همچنین می‌تونه برای تعیین دوره‌های پرمشغله آینده و حتی محصولاتی که در زمان‌های مختلف سال ذخیره میشن، استفاده بشه.

نتیجه و جمع بندی:

تلاش کردیم در مقاله کاربردهای قراردادهای هوشمند چیست؟ با توجه به ویژگیهای قرارداد هوشمند به معرفی مهمترین کاربردهای اسمارت کانترکت ها بپردازیم. همونطور که گفتیم، قراردادهای هوشمند کاربردهای زیادی دارن و به همین دلیل مورد استقبال توسعه دهنده های نرم افزار و کاربران حوزه ارزهای دیجیتال قرار گرفتن.

ثمن معامله چیست؟

قراردادها

ثمن معامله در لغت به معنای بها و نرخ است و در حقوق منظور همان پولی است که بابت فروش مال بدست می‌آوریم. زمانی که فردی مالی را در معرض فروش قرار می‌دهد، مقدار پولی را که از نظر ارزش با مال برابر است را مشخص می‌کند که در اثر فروش مال دریافت کند. مقاله زیر در رابطه با ثمن معامله و سوالاتی که در این رابطه ممکن است برای شما به وجود آید، می‌باشد. پس امیدواریم در این مقاله با ما همراه شوید و اطلاعات خود را در این رابطه بالا ببرید.

منظور از ثمن معامله در مبایعه‌ نامه چیست؟

در ابتدا به تعریف مبایعه ‌نامه می‌پردازیم، مبایعه ‌نامه همان قراردادی است که در آن اموال منقول و غیر منقول نیز به فروش می‌رسد. اصطلاحا به این گونه خرید و فروش بیع می‌گویند.

باید گفت که بیع یک عقد معاوضی تلقی می‌شود. یعنی در قبال مالی که معامله می‌شود، عوض دریافت می‌شود. منظور از عوض همان پول است که عوض (پول) و معوض (مال معامله شده) از لحاظ ارزش برابر هستند. در کلیه قراردادهای خرید و فروش یا همان مبایعه‌نامه قسمتی مربوط به مابه‌ازای ریالی مال فوق است که تعیین کننده مقدار پولی است که خریدار باید به فروشنده در ازای انتقال مال پرداخت کند.

بیشتر بخوانید: وکیل ملکی چه کمکی به شما میکند؟

ثمن معامله چقدر است؟

برابر با مقدار ارزش مال مورد معامله است.

نحوه پرداخت ثمن معامله به چه صورت است؟

زمانی که قراردادی بین دو نفر برای خرید و فروش مالی صورت می‌گیرد، خریدار باید بهای مال مورد معامله را به شخص فروشنده پرداخت کند. به این خرید و فروش نقدی اصطلاحا می‌گویند، ثمن معامله حال است. اما گاهی ممکن است که هر دو طرف زمان مشخصی را برای پرداخت پول معین کنند و یا خریدار تحت شرایط خاصی پول را پرداخت کند. مانند خرید و فروش به شکل اقساطی، که چک به عنوان ثمن معامله پرداخت می‌شود که در این مواقع فروشنده باید تا زمان تعیین شده منتظر حلول اجل و سررسید اقساط صبر کند و قبل از آن حق مطالبه پول خود را ندارد. به همین دلیل نحوه پرداخت پول به صورت نقدی، موجل و اقساطی است.

چه کسی می‌تواند پرداخت ثمن معامله را اثبات کند؟

راههای اثبات پرداخت ثمن معامله:

همانطور که می‌دانیم هنگامی که معامله‌ای صورت می‌گیرد، خریدار باید وجهی را بابت خرید به فروشنده پرداخت کند. زمانی که بین خریدار و فروشنده به خاطر پرداخت یا عدم پرداخت ثمن معامله مشکلی به وجود آید، خریدار باید اثبات کند که پول را پرداخت کرده است و رسیدی از فروشنده بابت پرداخت وجه دریافت کرده است یا اینکه وجه قرارداد را به حساب فروشنده واریز کرده است و یا در حضور شخصی به عنوان شاهد، مبلغ را نقدی پرداخت کرده است. باید بدانید که طبق قانون، اصل بر عدم پرداخت وجه است و اگر خریدار نتوانست اثبات کند، باید کل مبلغ را به فروشنده پرداخت کند.

اگر فروشنده اقرار کند که ثمن معامله را دریافت کرده است ولی در واقع چیزی دریافت نکرده باشد، در این هنگام فروشنده باید ثابت کند که برخلاف مندرجات ذکر شده در قرارداد و همچنین اقرار خود در قرارداد، پولی بابت فروش مال خود دریافت نکرده است. و اگرنه در غیر این صورت حق ندارد پول خود را مطالبه کند و این کار امری دشوار است.

در صورت پرداخت نکردن ثمن معامله چه پیش می‌آید؟

عدم دریافت ثمن معامله:

همانطور که می‌دانیم در هر معامله و قرارداد مالی چیست؟ قراردادی برای هر کدام از طرفین تعهداتی وجود دارد که ملزم به اجرای آن تعهدات هستند. اگر بین طرفین شخصی ثمن معامله را پرداخت نکرده باشد و یا در ایفای تعهدات خود کوتاهی کند و تعهدات خود را انجام ندهد، متعهدله حق دارد طرف مقابل را به اجرای تعهداتش ملزم کند. اگر

طبق مطالب بالا اگر خریدار مبلغی را بابت خرید به فروشنده پرداخت نکرده باشد، فروشنده می‌تواند به دادگاه حقوقی مراجعه کند و سپس برای مطالبه وجه، دادخواستی را ارائه کند و خریدار را به اجرای تعهدات خود مبنی بر پرداخت وجه ملزم کند.

باید توجه داشت که در قرارداد بین خریدار و فروشنده، برخی تعهدات مانند تنظیم سند رسمی، تحویل مبیع و … مربوط به فروشنده است و اگر این تعهدات منوط به پرداخت وجه قرارداد باشد، فروشنده می‌تواند تا زمانی که پول قرارداد را دریافت نکرده است، از انجام این تعهدات خودداری کند.

همچنین در برخی معاملات اگر خریدار وجه قرارداد را پرداخت نکند، فروشنده، حق فسخ معامله را دارد. در این مواقع فروشنده می‌تواند به صورت یک طرفه قرارداد را فسخ کند. برای اینکار فقط کافیست که مراتب فسخ را به خریدار اعلام کند، که این کار از طریق ارسال اظهارنامه صورت می‌گیرد. بعد از آن باید یک دادخواست با عنوان تایید فسخ قرارداد به دادگاه ارائه کند.

بنابراین می‌توان گفت که اگر خریدار پولی بابت معامله پرداخت نکند، یعنی همان عدم پرداخت ثمن معامله، در این صورت دعاوی حقوقی زیادی مانند مطالبه وجه، همچنین الزام به ایفای تعهدات در قرارداد و گاهی مواقع نیز منجر به انحلال قرارداد می‌شود.

عدم ذکر ثمن معامله: یا عدم قید ثمن معامله:

اگر در معامله مقدار ثمن معامله ذکر نشده باشد ولی دو طرف از مقدار آن باخبر باشند، خللی در آن معامله ایجاد نمی‌شود. چون در معامله ملاک، اطلاع داشتن دو طرف از مقدار ثمن معامله است نه ذکر آن.