فعالیت بلندمدت در بازار

بازار بورس جهانی

بورس به زبان ساده چیست؟

در این مقاله از سایت پارسیان بورس ابتدا به بیان مبانی بازار بورس به زبان ساده می‌پردازیم. سپس تلاش می‌کنیم اهمیت ابزارهای مالی بورس در ایران به‌ویژه نقش آنها در گسترش بازارهای پول و سرمایه، مورد بررسی قرار دهیم. ولی قبل از اینکه به بیان این تعاریف بپردازیم به شما تبریک می‌گوییم که بورس را انتخاب کرده اید. انتخاب بازار پرهیجان و پرریسکی مثل بورس برای هر فردی که به دنبال سرمایه‌گذاری می‌باشد، لازم است.

تبریک دوم را بابت این باید به شما بگوییم که شما جزو معدود افراد (بهتر است بگوییم 1%) افرادی هستید که بورس را به صورت اصولی و با آموزش می‌خواهید شروع کنید. متأسفانه یا خوشبختانه باید این خبر را به شما بدهم که 99% افرادی که وارد بورس می‌شوند، روش سرمایه‌گذاری اصولی در بورس را آموزش ندیده‌اند. این عدم آموزش بهای سنگینی دارد و این بهای سنگین شاید به پودر شدن سرمایه مالی این افراد منجر شود. بله درست خواندید …

البته این موضوع قسمت خوشبختانه‌ای هم دارد! افرادی که آموزش بورس را از پایه و اصولی می‌بینند سریع‌تر به سود می‌رسند و سودهای بزرگتری نصیبشان می‌شود.

تعریف بورس به زبان ساده

بورس اوراق بهادار، بازار متشکل و خودانتظام است که اوراق بهادار در آن توسط کارگزاران و یا معامله‌گران طبق مقررات قانون بازار بورس اوراق بهادار، مورد داد و ستد قرار می‌گیرد و به صورت شرکت سهامی عام تأسیس و اداره می شود.

پیدایش بورس جهانی

با جهانی شدن بازارهای مالی در سراسر دنیا، واحدهای اقتصادی که در هر کشور در جستجوی سرمایه و تأمین مالی می‌باشند، دیگر ناچار نیستند خود را به بازار داخلی محدود کنند. پیشرفت وسایل و ابزارهای ارتباطی، مشارکت‌کنندگان در بازار را در سراسر جهان به هم پیوند می‌زند و در نتیجه می‌توان سفارش‌ها را در طول چند دقیقه به انجام رساند.

پیشرفت تکنولوژی کامپیوتر، همراه با پیشرفت شبکه ارتباطات، انتقال اطلاعات لحظه به لحظه درباره بهای اوراق بهادار و دیگر اطلاعات ضروری را به سرمایه‌گذاران، در اغلب نقاط جهان میسر کرده است. بنابراین، بسیاری از سرمایه‌گذاران می‌توانند به بازار جهانی نظارت داشته باشند. در عین حال تجزیه و تحلیل کنند که این اطلاعات چه تأثیری بر وضع خطرساز و بازده مجموعه ابزارهای مالی آنها دارد.

بازار بورس جهانی

تاریخچه مختصری از بورس در جهان

واژه بورس از نام خانوادگی شخصی به نام واندر بورس گرفته شده است. این شخص در اوایل سده پانزدهم در شهر بروژ بلژیک زندگی می‌کرد. صرافان شهر در برابر خانه او گرد هم می‌آمدند و به دادوستد کالا و پول می‌پرداختند. بعدها نام او به مکان‌هایی اطلاق شد که محل داد و ستد پول، کالا و اسناد مالی و تجاری بوده است.

نخستین مرکز بورس اوراق بهادار جهان، سال 1460 میلادی در شهر انورس کشور بلژیک تاسیس شد. اما باید توجه داشت که اگر شرکت‌های سهامی متولد نمی‌شدند، بورس هرگز قابلیت تولد نمی‌یافت، در این مورد باید منشأ نخستین شرکت‌های سهامی را در روسیه تزاری که در سال 1553 و همچنین کمپانی هند شرقی انگلستان در سال 1602 میلادی شکل گرفتند، جستجو کنیم.

به هنگام جهش معاملات بورس و تحقق آن، دولت‌های اروپایی، مانند: انگلستان، آلمان و سوئیس، قوانین و مقررات ناظر بر فعالیت این نهاد را وضع کردند. پیش از اینکه امنیت سرمایه‌گذاری به خطر افتد، ضمانت اجرای قانون وضع شد تا از هرگونه تقلب و تزویر و پایمال شدن حقوق صاحبان سهام جلوگیری شود.

پیدایش بازار سرمایه در ایران

بازار متشکل سرمایه در ایران کاملاً نو و با سرعت فوق العاده ای در حال دگرگونی و تکامل است. بازار سرمایه به معنای بازاری است که در آن تقاضای وجوه بلندمدت تأمین می‌شود. بازار سرمایه با تأسیس بانک برنامه در سال 1325 که بعدها بانک اعتبارات صنعتی نامیده شد، بوجود آمد. بیش از آن اعتبارات بلندمدت که مقدار آن قابل توجه نبود به طور عمده از راه وام‌های بانک ملی ایران تأمین مالی می‌شد.

تنظیم نخستین برنامه عمرانی هفت ساله و اجرای آن از سال 1328 لزوم ایجاد بانک‌های توسعه‌ای و تخصصی را برای تأمین منابع مالی بلندمدت نمایان ساخت.

در سال 1338 بانک توسعه صنعتی و معدنی ایران با مشارکت بخش خصوصی و مؤسسات خارجی به عنوان نخستین بانک تخصصی تأسیس شد که هدف از ایجاد آن کمک به گسترش فعالیت‌های بخش خصوصی در صنعت و معدن بود.

تحولات سریع اقتصادی- اجتماعی دهه 1320 اهمیت روزافزون بازار پول و سرمایه در کشور، تدوین قوانین جامعی را که ناظر بر فعالیت‌های پولی و مالی باشد، اجتناب ناپذیر ساخت. در این مورد توسعه منابع بازار پول و سرمایه بیش از همه در شبکه بانکی کشور گسترش یافت.

تاریخچه بورس به زبان ساده در ایران

در ارتباط با تأسیس و شکل گیری بورس اوراق بهادار تهران نخستین بار در سال 1315 شمسی وان لوترفلد بلژیکی مطالعاتی درباره تأسیس بورس اوراق بهادار در تهران انجام داد و طرح و اساسنامه و نظامنامه داخلی آن را نیز تهیه کرد.

لیکن بروز جنگ جهانی دوم در شهریور 1320 و عدم ثبات فعالیت بلندمدت در بازار سیاسی و اقتصادی سالهای اولیه سلطنت پهلوی دوم، تأسیس بورس را در ایران به تأخیر انداخت. قوانین تجاری ایران نیز در مورد بورس ساکت بود و نخستین بار ضمن ماده 20 قانون تأسیس اتاق بازرگانی مصوب 7 دیماه 1333 به موضوع بورس اشاره شد و طی آن از وزارت اقتصاد خواسته شد نظرات اتاق بازرگانی را درباره مسائل مربوط به بورس، مورد توجه قرار دهد.

بالاخره در اردیبهشت 1345 قانون تشکیل بورس اوراق بهادار به تصویب رسید و بوسیله وزارت اقتصاد به بانک مرکزی ابلاغ شد و از بانک مرکزی درخواست شد که نسبت به اجرای مفاد آن قانون اقدام کند.

بورس تهران در بهمن 1346 با انجام معاملات روی سهام بانک توسعه صنعتی و معدنی ایران فعالیت خود را آغاز کرد. در سال 1347 سهام چند شرکت جدید تولیدی به بورس راه یافت و اسناد خزانه و قبوض اصلاحات اراضی عباس آباد نیز در بورس قابل معامله شد.

از سال 1368 در چارچوب برنامه نیمسال اول توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، تجدید فعالیت بورس اوراق بهادار تهران به عنوان زمینه‌ای برای اجرای سیاست خصوصی سازی مورد توجه قرار گرفت.

زمان رونق بورس به زبان ساده

در واقع سیاست‌گذاران اقتصادی در نظر داشتند که بورس اوراق بهادار، با انتقال پاره‌ای از وظایف تصدی‌های دولتی به بخش خصوصی، جذب نقدینگی و گردآوری منابع پس انداز پراکنده و هدایت آن به سوی مصارف سرمایه‌گذاری، در تجهیز منابع توسعه اقتصادی و انگیزش مؤثر بخش خصوصی برای مشارکت فعالانه در فعالیت‌های اقتصادی، نقش مهم و اساسی داشته باشد.

در سال‌های 1367 تا 1376، تعداد بنگاه‌های اقتصادی پذیرفته شده در بورس تهران از 56 به 263 شرکت افزایش یافت. در همین دوره، میانگین ارزش معاملات سالانه، حدود 180 درصد افزایش یافت که در مجموع، به فراهم آوردن 391/5 میلیارد ریال برای تامین منابع مالی مورد نیاز فعالیت‌های مولد اقتصادی در اقتصاد ایران انجامیده است.

همچنین در سال‌های 1376 تا 1385 تعداد بنگاه‌های اقتصادی پذیرفته شده در بورس تهران از 263 شرکت به بیش از 420 شرکت افزایش یافت که رشد کمی مناسبی را نشان می‌دهد. با این حال، عملکرد بورس اوراق بهادار تهران نشان می‌دهد که بازار متشکل سرمایه، در عمل جایگاه واقعی و شایسته خود را در اقتصاد ملی به دست نیاورده است؛ به گونه‌ای که میانگین سهم منابع تامین شده توسط این نهاد در مقایسه با تشکیل سرمایه ثابت ناخالص داخلی، از مرز 6/1 درصد فراتر نرفته است.

اگر بخواهیم بازار سرمایه پیشرفت‌های قابل ملاحظه‌ای داشته و در دراز مدت به فعالیت اقتصادی خود ادامه دهد باید بتواند به عنوان یک وسیله مؤثر و کارا برای بسیج منابع و پس‌انداز مورد استفاده دولت و بخش خصوصی قرار گیرد.

مزایای شرکت‌ها در بازار بورس به زبان ساده

یکی از ارکان اصلی محیط عملیاتی شرکت‌ها، بازار مالی است که از بازارهای پولی و بازارهای سرمایه بوجود می آید.

بازارهای سرمایه از بازارهای اوراق بهادار دست اول (بازار اولیه) و بازارهای اوراق بهادار دست دوم (بازار ثانویه) تشکیل می‌شوند. (ریموند پی، 1380) به لحاظ اقتصادی، یکی از وظایف مهم بازارهای مالی، تسهیل تشکیل سرمایه است. شرکت‌هایی که درصدد تأمین مالی برمی‌آیند، اوراق بهادار (دارایی‌های مالی) خود را در برابر پولی که واسطه‌های مالی یا خود پس اندازکنندگان می‌پردازند، مبادله می‌کنند. سپس شرکت‌ها آن وجوه را به صورت سرمایه واقعی (دارایی‌های واقعی، مانند: ساختمان، زمین…) تبدیل می‌کنند. فراگرد شکل گیری سرمایه به روش مستقیم و غیرمستقم به قرار زیر است:

بطور کلی بازار دست اول دو ویژگی عمده دارد:

• اول: بازاری است که در آن تشکیل سرمایه صورت می‌گیرد.
• دوم: سهام و اوراق قرضه منتشر شده شرکت‌ها، برای نخستین بار در این بازار عرضه می‌شوند و مورد معامله قرار می‌گیرند.

در برابر دادوستدهای بعدی، اوراق بهادار (دارایی‌های مالی) در بازارهای دست دوم (ثانویه) انجام می‌شود.

مهم ترین ابزارهای بازار سرمایه چیست؟

رشد اقتصادی کشورها به رشد فنّاوری، بهره‌وری و نوآوری مرتبط است. در این میان اگر تأمین منابع مالی برای اجرای طرح‌های جدید وجود نداشته باشد، نوآوری به تنهایی کارایی نداشته و چرخه اقتصادی شرکت‌ها با مشکل روبرو می‌شود؛ بنابراین اگر تأمین سرمایه در بازارهای مالی به خوبی صورت گیرد، رشد اقتصادی نیز تقویت خواهد فعالیت بلندمدت در بازار شد.

نظام بانکی از دیرباز در کشور ما مسئول تأمین منابع مالی بخش اقتصاد بوده، اما در سال‌های اخیر بازار سرمایه نقش خود را در تأمین مالی پررنگ کرده است. این موضوع نشان‌دهنده وجود فرصت‌های مناسب برای توسعه ابزارهای بازار سرمایه و تنوع‌بخشی به این ابزارها است.

بازار سرمایه چیست

بازار سرمایه نقش بسزایی در به کارگیری پس‌اندازها در سرمایه‌گذاری‌های پربازده، با هدف توسعه‌ شرکت‌ها و صنایع دارد. در نتیجه، این بازار به جذب سرمایه و رشد اقتصادی کشور کمک شایانی می‌کند. بازار سرمایه با جذب نقدینگی های راکد و تزریق آن‌ها به بخش‌هایی که به سرمایه نیاز دارند، سبب افزایش گردش مالی و رونق می‌شود. بازار سرمایه وظیفه مهم ایجاد ارتباط مناسب میان سرمایه گذاران اعم از حقیقی و حقوقی، خرد و کلان و شرکت‌های سرمایه‌پذیر را دارد، به نحوی که متقاضیان سرمایه فعالیت بلندمدت در بازار با اهداف شفاف خود بتوانند با سرمایه گذاران همسو شده و هم‌راستا با استراتژی‌های اقتصادی و سرمایه گذاری آن‌ها با تأمین مالی نیازهای خود، شروع به فعالیت اقتصادی نمایند.

آنچه در ایران به‌صورت رسمی به‌عنوان بازار سرمایه شناخته می‌شود شامل چهار شرکت بورسی است. این چهار شرکت که نقش قابل توجهی در رونق اقتصادی کشور دارند عبارت‌اند از بورس اوراق بهادار تهران، فرابورس، بورس کالا و بورس انرژی که تحت نظارت سازمان بورس و اوراق بهادار ایران فعالیت می‌کنند در واقع سازمان بورس اوراق بهادار ایران متولی و سیاست‌گذار سرمایه‌گذاری در ایران است. شرکت‌های بورسی نقش بسیار با اهمیتی در رونق اقتصادی کشور دارند. علاوه بر این تأثیر مهمی در اقتصاد جهانی ایران هم دارند. سرمایه‌هایی که از طرف سرمایه گذاران و واسطه‌های مالی به بازار سرمایه ورود پیدا می‌کنند، توسط دولت، شرکت‌های تجاری و صنایع جذب می‌شوند. در نتیجه بازار سرمایه، حرکت جریان سرمایه را به‌منظور استفاده‌ی بهینه، افزایش درآمد ملی و در نتیجه رشد اقتصاد کشور تسهیل می‌کند.

ابزارهای بازار سرمایه

اقتصاد هر کشوری ساختار ويژه خود را مى‌طلبد و بازار سرمايه در هر کشور نیز متناسب با ساختار اقتصادى آنجا شکل مى‌گيرد و در نهایت هر بازار سرمايه‌اى ابزار و نهادهاى متناسب با خود را خواهد فعالیت بلندمدت در بازار داشت. بنگاه‌های بزرگ اقتصادی با دارایی مالی زیاد، می‌توانند با کمک ابزارهای متنوعی که در بازار سرمایه وجود دارد، اقدام به تأمین مالی کنند. در حقیقت این ابزارها می‌تواند پشتوانه مطمئنی برای تأمین مالی شرکت‌ها باشد. بازار سرمایه در بخش تأمین مالی خود را به انواع ابزارها مجهز کرده است تا به این ترتیب بتواند به اقتصاد یاری رساند. با توجه به اینکه بازار سرمایه، بازاری بلند مدت برای سوددهی است، ابزارهای مالی این امکان را برای سهامداران حقیقی فراهم می‌سازند تا بتوانند ریسک سرمایه‌گذاری را در شرایط مختلف اقتصادی مدیریت کرده و از این ابزارها برای کاهش ریسک خود بهره‌مند شوند.

در حال حاضر جعبه ابزارهای مالی در بورس ایران در طی این سال‌ها کامل شده و به غیر از برخی موارد، سایر ابزارهای موجود در بازار بورس‌های جهانی، در بازار سرمایه ایران نیز به کار گرفته می‌شوند. چالشی که در این حوزه وجود دارد این است که هنوز سواد کافی برای به کارگیری این ابزار در بورس ایران وجود ندارد و بسیاری از این ابزارها بلااستفاده مانده‌اند. بورس‌های اوراق بهادار با راه‌اندازی ابزارهای مالی جدید، فرصت‌های سرمایه‌گذاری جدیدی را در اختیار سرمایه‌گذاران، شرکت‌ها و نهادهای مالی قرار می‌دهند تا مطابق با اهداف خود اقدام به سرمایه‌گذاری در این ابزارها کنند. بورس‌های اوراق بهادار از این راه می‌توانند جذابیت بازارهای خود را افزایش داده و در نتیجه سرمایه‌گذاران و نهادهای مالی بیشتری را به این بازار سوق دهند.

نقش ابزارهای مالی

برای ابزارهای مالی می‌توان سه نقش متمایز در نظر گرفت:

1. ابزارهای مالی راهکاری برای انتقال منابع مالی از سرمایه‌دارانی که مازاد سرمایه دارند و مایل به سرمایه گذاری هستند، به کسانی است که به این منابع برای سرمایه گذاری در دارایی های مالی یا فیزیکی نیاز دارند.
2. ابزارهای مالی انتقال وجوه را به شکلی انجام می‌دهند که ریسک سیستماتیک مربوط به جریان نقدی ناشی از سرمایه گذاری در دارایی های حقیقی، بین متقاضیان و عرضه‌کنندگان وجوه، توزیع مجدد شود.
3. ابزارهای مالی وسیله‌ای برای تجمیع به شمار می‌روند. افزودن و انباشت پس‌اندازهای خانوار برای تأمین مالی طرح‌های بزرگ سرمایه گذاری، بدون تجمیع که بخش تفکیک‌ناپذیر نظام مالی است، امکان‌پذیر نیست. اگر امکان تجمیع از طریق صدور دارایی های مالی وجود نداشت، این امکان برای خانوارها پدید نمی‌آمد که سرمایه‌های خود را تجهیز کنند و در سبد متنوعی از دارایی‌های حقیقی سرمایه گذاری نمایند.

انواع ابزارهای بازار سرمایه

در این بخش به معرفی ابزارهای مالی که در حال حاضر در بازار سرمایه ایران مورد استفاده قرار می‌گیرند، می‌پردازیم.

الف) ابزارهای تأمین مالی بلندمدت

1. سهام:

سهم قسمتی از سرمایه یک شرکت سهامی است که بر میزان مشارکت، تعهدات و منافع صاحب سهم در شرکت سهامی دلالت دارد؛ اوراق سهام همچنین قابلیت معامله، نقل ‌و ‌انتقال دارند.

انواع سهام از نظر حقوقی به موارد زیر تقسیم می‌شود:

سهام عادی:

سهام عادی یکی از مهم‌ترین و اصلی‌ترین ابزارهای سرمایه‌گذاری و قابل معامله در بورس است فعالیت بلندمدت در بازار و دارنده آن به میزان سهامی که در دست دارد مالک درصد معینی از آن شرکت بوده و درصد معینی از سود شرکت و سایر مزایایی که به سهامداران تعلق می‌گیرد را دریافت می‌کند. سهام عادی خود به دو دسته سهام با نام و سهام بی‌نام تقسیم می‌شود. تنها تفاوت این دو گروه در درج نام دارنده و دفتر شرکت روی برگه سهام با نام است.

اکثر سهام شرکت‌ها به صورت عادی منتشر می‌شود. دارندگان سهام عادی علاوه بر اخذ سود سهام و حق رأی، دارای حق تقدم خرید سهام نیز هستند. حق تقدم سهام به معنای اختصاص اولویت در خرید سهام جدیدالانتشار به دارندگان فعلی سهام عادی است.

سهام عادی ابتدا از طریق پذیره‌نویسی عمومی وارد بازار می‌شود؛ به عبارت دیگر، سهام قبل از فروش عمومی باید در کمیسیون بورس و اوراق بهادار ثبت شده و اجازه انتشار بگیرد.

سهام ممتاز:

اصل بر این است که همۀ سهام باید همانند یکدیگر باشند اما استثنائی در قانون ذکر شده که به موجب آن، دارندگان سهام ممتاز از امتیازات خاصی برخوردارند. سهام ممتاز، نوعی سند مالکیت قابل انتقال است که به دارنده آن، حقوقی ثابت و محدود از دارایی‌های شرکت می‌دهد. مهم‌ترین امتیاز دارندگان سهام ممتاز نسبت به مالکان سهام عادی در دارا بودن سود بیشتر و اولویت در پرداخت سود این سهام حتی در زمان ورشکستگی شرکت است. سهام ممتاز یا در بدو تأسیس شرکت و یا براساس شرایطی در زمان فعالیت شرکت از طریق پذیره‌نویسی خصوصی وارد بازار می‌شوند و در بازار خارج از بورس و در بورس قابل داد و ستد هستند.

2. اوراق قرضه:

اوراق قرضه سندی است که به موجب آن ناشر متعهد می‌گردد که مبالغ مشخصی را به عنوان سود سالانه در دوره‌‌‌های زمانی مشخص به دارنده اوراق پرداخت کرده و در زمان سررسید، اصل سرمایه را بازپرداخت نماید. در نظر داشته باشید که دارندگان اوراق قرضه هیچ نوع مالکیتی در شرکت ندارند و دریافتی از سود سهم که به سهامداران شرکت پرداخت می‌گردد، دریافت نکرده و تنها به عنوان وام دهنده به ناشر اوراق فعالیت بلندمدت در بازار فعالیت بلندمدت در بازار هستند که در ازای آن بهره دریافت می‌کنند و در زمان سررسید، اصل سرمایه خود را دریافتت می‌کنند.

در صورتی که در کشورهای خارجی این اوراق به عنوان یک ابزار بدهی میان‌مدت و بلندمدت برای تأمین مالی دولت‌ها و شرکت‌ها است اما بر اساس قوانین اسلامی، اوراق قرضه در ایران منتشر نمی‌شود

برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص این اوراق و نوع اسلامی و رایج آن در ایران، می‌توانید مقاله «اوراق مرابحه چیست» را مطالعه نمایید.

3. اوراق مشارکت:

به دلیل وجود قوانین اسلامی امکان انتشار اوراق قرضه در ایران وجود ندارد اما براساس موازین شریعت جایگزینی برای این اوراق در نظر گرفته شده است که اوراق مشارکت نام دارد. اوراق مشارکت اوراق بهاداری است که با مجوز بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران به قیمت اسمی معینی و برای دوره مشخص با هدف تأمین بخشی از منابع مالی موردنیاز طرح‌های توسعه‌ای و عمرانی دولت، شهرداری، شرکت‌های دولتی و خصوصی منتشر شده و به سرمایه‌گذارانی که قصد مشارکت در اجرای طرح‌های‌ یاد شده را دارند از طریق عرضه عمومی واگذار می‌شوند. صادرکننده اوراق متعهد می‌شود که در تاریخ معین اصل پول و سود قطعی را پرداخت کند؛ و این سود تضمین شده مهم‌ترین جذابیت اوراق مشارکت محسوب می‌گردد که به صورت علی‌الحساب به دارنده اوراق پرداخت می‌شود، بدین معنا که در سررسید نهایی و پس از پایان پروژه صادرکننده اوراق موظف است سود قطعی پروژه را محاسبه کند و درصورتی که سود قطعی پروژه، بیش از سود علی‌الحساب پرداختی به خریداران اوراق باشد، مابه‌التفاوت را نیز به آن‌ها پرداخت نماید. شایان ذکر است که این اوراق قابلیت خرید و فروش در بازار ثانویه را دارد و بازدهی بدون ریسک را برای سرمایه گذاران به همراه دارد.

ب) مدیریت دارایی

سرمایه گذاری در بازار سرمایه نیازمند رصد مداوم بازار و ارزیابی عملکرد شرکت‌ها است که این موضوع نیازمند صرف زمان کافی از سوی سرمایه داران است. در صورتی که افراد تخصص و یا زمان لازم برای این ارزیابی نداشته باشند می‌توانند به شرکت‌هایی که تخصص لازم در این حوزه را دارند مراجعه کرده و مدیریت سرمایه و دارایی خود را به این متخصصان واگذار نمایند. شرکت‌های فعال در حوزه مدیریت دارایی دو ابزار پرکاربرد را در اختیار سرمایه گذاران قرار داده‌اند:

1. صندوق‌های سرمایه گذاری:

ورود به بازار سرمایه نیازمند دارا بودن دانش و تخصص است در غیر این صورت افراد ضررهای سنگینی را متحمل خواهند شد. یکی از ابزارهای مالی پرطرفدار برای افرادی که وقت و یا تخصص لازم را برای ورود مستقیم به بازار سرمایه را نداشته ولی تمایل به سرمایه گذاری در این حوزه را دارند، صندوق‌های سرمایه گذاری است. صندوق‌ها تحت نظارت سازمان بورس با هدف تجمیع وجوه سرمایه‌گذاران اقدام به سرمایه گذاری در دارایی‌های مختلف از جمله سهام، اوراق مشارکت، ابزارهای بازار پول و … می‌کنند و سرمایه گذاران را از سود بازار سرمایه منتفع می‌گردانند.

2. سبدگردانی:

این ابزار مختص کسانی است که دانش و یا زمان کافی برای ورود به بازار سرمایه را نداشته و از طرف دیگر نیز قصد بهره‌مندی از سود بازار سهام را نیز دارند. این گروه می‌توانند سرمایه‌شان را در اختیار سبدگردان قرار دهند تا او بهترین سرمایه‌گذاری را انجام دهد. در سبدگردانی بهترین ترکیب دارایی براساس میزان ریسک‌پذیری و استراتژی‌های سرمایه گذاری هر فرد انتخاب می‌شود و با پایش مداوم سبد مختص هر سرمایه‌گذار ارزش دارایی‌های وی را افزایش می‌دهند.

برای آشنایی بیشتر با این ابزار، مطالعه مقاله آنچه باید از سبدگردانی اختصاصی بدانیم به شما پیشنهاد می‌شود.

ج) ابزارهای ویژه مدیریت خطر

سرمایه‌گذاری همواره با ریسک همراه است بازار سرمایه نیز از این قاعده مستثنا نبوده و به دلیل نوسان‌های قیمتی موجود در بازار ریسک‌هایی را برای سرمایه گذار به همراه دارد. در حال حاضر ابزارهایی تحت عنوان ابزارهای مشتقه برای مقابله با ریسک‌ ناشی از نوسان قیمت ایجاد شده است. اطلاق مشتق به این ابزارها به دلیل آن است که ارزش آن‌ها از دارایی پایه مشتق می‌شود و وابسته به ارزش اوراق یا دارایی‌های مالی مانند دیگر اوراق بهادار یا دارایی های فیزیکی است و ارزش مستقلی ندارند.

مهم‌ترین ابزارهای مشتقه که در حال حاضر در بازار سرمایه ایران وجود دارند، عبارت‌اند فعالیت بلندمدت در بازار از:

1. قراردادهای اختیار معامله

اختیار معامله قراردادی مابین خریدار و فروشنده است که براساس آن خریدار قرارداد اختیار این را دارد (نه الزام و تعهد) که مقدار مشخصی از دارایی تعیین شده در قرارداد را با قیمت مشخص و در زمانی مشخص بخرد و یا بفروشد.

فروشنده حق خرید یا فروش دارایی مذکور را به خریدار می‌دهد. حال ممکن است در زمان مشخص شده خریدار دارایی مورد نظر را خریداری نکند یا نفروشد، در این حالت دارایی مذکور در اختیار فروشنده قرار خواهد گرفت و خریدار مبلغ پرداخت شده را از دست خواهد داد.

از قراردادهای اختیار معامله می‌توان به روش‌های مختلفی برای کسب سود در بازارهای صعودی و نزولی استفاده کرد. اصلی‌ترین استراتژی، استفاده از قرارداد اختیار معامله به ‌عنوان سرمایه کوچک و کسب سود بر اساس حرکت بازار است. همچنین این قراردادها می‌توانند به‌عنوان بیمه به‌صورت مختلف در سناریوهای معاملاتی مورد استفاده واقع شوند. قابلیت چندگانه فوق‌العاده اختیار معامله، تأثیر بسیار بزرگی در بازار نسبت به سرمایه‌گذاری‌های قدیمی داشته است.

قراردادهای اختیار معامله به دو دسته طبقه‌بندی می‌شوند:

الف –قرارداد اختیار خرید (Call Option)

دارنده این نوع اختیار معامله، حق دارد که مقدار معینی از دارایی مندرج در قرارداد را با قیمت مشخصی که بین طرفین توافق شده است، در دوره زمانی معینی بخرد.

ب – قرارداد اختیار فروش (Put Option)

این قرارداد به دارنده این اختیار را می‌دهد که مقدار معینی از دارایی مندرج در قرارداد را با قیمت توافقی در دوره زمانی مشخصی بفروشد.

در قرارداد اختیار معامله خریدار به امید افزایش قیمت دارایی قرارداد را خریداری می‌نماید و در قرارداد اختیار فروش خریدار پیش‌بینی می‌کند که قیمت دارایی در آینده کاهش خواهد یافت.

2. قراردادهای آتی

قرارداد آتی نوعی قرارداد حقوقی مالی میان خریدار و فروشنده بر روی یک دارایی پایه است که بر اساس آن فروشنده قرارداد آتی متعهد می‌شود که در زمان سررسید معین، به میزان تعیین شده در قرارداد، دارایی پایه را به خریدار تحویل دهد. این قرارداد برای پوشش ریسک در برابر تغییرات قیمت در آینده و کسب سود کاربرد دارد. این قرارداد بیشتر مورد توجه کشاورزان و تولیدکننده‌های کالاهای اساسی و شرکت‌های مصرف‌کننده کالاهای اساسی است.

فرض کنید یک طرف یک کشاورز تولیدکننده‌ گندم و طرف دیگر کارخانه تولیدی مواد غذایی است که گندم یکی از اصلی‌ترین مواد اولیه مورد استفاده این کارخانه است. اگر با فرض آنکه قیمت گندم را عرضه و تقاضا در بازار تعیین کند در این صورت عدم اطمینان از قیمت آینده گندم کشاورز و شرکت تولیدی را با ریسک مواجه خواهد نمود. پس دو طرف برای کاهش ریسک خود تصمیم می‌گیرند برای چند ماه دیگر بر سر قیمتی توافقی با یکدیگر معامله کنند که این قرارداد را آتی می‌گویند. قراردادهای آتی به دلیل داشتن ویژگی­های اهرمی و دو طرفه بودن بازار مورد توجه بسیاری از فعالان بازار قرار گرفته است و از پرطرفدارترین ابزارهای مالی در بازارهای جهانی به شمار می‌آید؛ یعنی سرمایه گذار می‌تواند در مقابل سرمایه گذاری اندک بازدهی چند برابری کسب کند و یا حتی زیان چند برابری متحمل شود. به دلیل این ویژگی (خاصیت اهرمی) سرمایه گذاری در قراردادهای آتی مستلزم داشتن دانش سرمایه گذاری بالایی است. بازار آتی ایران اولین بار با بازار آتی سکه شروع به فعالیت نموده است. هم‌اکنون قراردادهای آتی زعفران نیز در بازار آتی بورس معامله می‌شود و برنامه سازمان بورس بازگشایی قراردادهای آتی برای گندم، جو و سایر کالاهای اساسی است.

جمع‌بندی:

در طی سال‌های اخیر بازار سرمایه در هدایت مناسب منابع مالی به حوزه‌های مناسب و در نهایت رشد اقتصادی کشور پررنگ ظاهر شده است. این موضوع نشان‌دهنده وجود فرصت‌های مناسب برای توسعه ابزارهای بازار سرمایه و تنوع‌بخشی به این ابزارها است. اقتصاد هر کشوری ساختار ويژه خود را مى‌طلبد و بازار سرمايه در هر کشور نیز متناسب با ساختار اقتصادى آنجا شکل مى‌گيرد و نیاز به ابزارها و نهادهاى متناسب با خود است.

یکی از مهم‌ترین اهداف به کارگیری ابزارهای مالی در بورس، کاهش ریسک ناشی از نوسانات است. در این راستا کارشناسان بر این باورند که با شناخت ابزارهای مختلف مالی می‌توان همه افراد جامعه را که تمایل به سرمایه‌گذاری دارند به نحوی به سرمایه‌گذاری در بازار سرمایه تشویق کرد.

شرکت گروه ارزش آفرینان پاسارگاد

شرکت سرمایه‌گذاری بانک پاسارگاد در سال 1384 به صورت شرکت سهامی عام تأسیس شده و در حال‌ حاضر با نام شرکت ارزش آفرینان پاسارگاد (سهامی عام) ثبت شده نزد سازمان بورس و اوراق بهادار و از واحدهای تجاری فرعی بانک پاسارگاد می باشد.

زمینه فعالیت شرکت

سرمایه‎گذاری و یا مشارکت در تأسیس بانک‌ها، شرکت‌های بیمه، مؤسسه‌های مالی و اعتباری، شرکت‌های کارگزاری اعم از کارگزاری در بورس اوراق بهادار و یا بورس‌های کالا، شرکت‌های خدمات مالی و سایر امور و فعالیت‌های مشابه.

سرمایه گذاری در خرید، فروش، اداره، دراختیار گرفتن، تأسیس، ایجاد، توسعه، تکمیل، واگذاری و اجاره انواع کارخانه‌ها و واحدها و شرکت‌های فعال در بخش‌های خدماتی، بازرگانی و تولیدی اعم از صنعتی و معدنی، کشاورزی، ساختمانی و هرگونه اموری که به نحوی از انحاء با فعالیت‌های فوق مرتبط باشد در داخل وخارج از کشور.

سرمایه‌گذاری در خرید، مشارکت، دراختیار گرفتن، اجاره، رهن، واگذاری و فروش اموال منقول.

انجام دادن معاملات کلیه سهام و اوراق بهاداری که طبق قوانین و مقررات قانونی کشور قابل خرید و فروش باشند.

انجام دادن سایر کارها، امور و عملیاتی که به طور مستقیم و یا غیرمستقیم برای تحقق هدف‌های شرکت لازم ومفید فعالیت بلندمدت در بازار بوده و یا در جهت اجرای موضوع فعالیت شرکت، ضرورت داشته باشد.

سرمایه گذاری و مشارکت در تاسیس بانک‌ها و مؤسسات مالی و شرکت‌های فعال در بخش‌های خدماتی، بازرگانی و تولیدی

اهداف و ماموریت

قرار گرفتن در بین 3 شرکت برتر هلدینگ سرمایه گذاری از لحاظ فروش در 5 سال آینده.

طرح بلندمدت رنو برای بازار ایران

قرارداد رنو و سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران (ایدرو) تابستان امسال در شرایطی به امضا رسید که این خودروساز فرانسوی قصد دارد در اوایل سال ۲۰۱۸ میلادی (زمستان امسال)، وارد فاز اجرایی و تولید محصولات جدید در کشور شود.

به گزارش بورس24 ؛ ازآنجاکه قرارداد رنو شرایط خاص خود را داشته و به‌نوعی حکم حضور مستقل این خودروساز را در ایران دارد، چند پرسش و ابهام در مورد فعالیت جدید این شرکت در کشور ایجاد شده و برخی از این موارد حتی نگرانی‌هایی را مبنی‌بر درست اجرا نشدن قرارداد موردنظر پدید آورده است.

«دخالت‌های احتمالی دولت در قرارداد رنو»، «دلیل حضور مستقل رنو در ایران»، «محدوده قیمتی خودروهای جدید رنو»، «رقابت با پژو» و همچنین «نقش سیاست‌های دولت آمریکا در سرنوشت قرارداد رنو»، از جمله پرسش‌ها و چالش‌هایی به‌شمار می‌روند که خودروساز فرانسوی برای فعالیت فعالیت بلندمدت در بازار در ایران با آنها روبه‌روست. در گفت‌و‌گویی با پاسکال فلتن مدیر منطقه‌ای رنو در ایران، انجام داده ابهامات و پرسش‌های موردنظر را با وی در میان گذاشته شده است. فلتن در این گفت‌و‌گو پاسخ‌هایی کلی داده و چندان وارد جزئیات نشده است، با این حال می‌توان از اظهاراتش این طور نتیجه گرفت که رنویی‌ها برنامه‌ای گسترده برای بازار ایران در نظر گرفته و قصد دارند ضمن رقابت در آن، محصولاتی در رده‌های قیمتی مختلف تولید و در اختیار مشتریان ایرانی قرار دهند. اما در بین پرسش‌ها و ابهامات مطرح شده، مساله دخالت‌های احتمالی دولت در روند اجرایی قرارداد رنو، نگرانی‌هایی را مبنی‌بر پیاده نشدن سیاست‌ها و فرهنگ جهانی خودروساز فرانسوی در ایران، ایجاد کرده است. این نگرانی‌ها از این جهت است که بیم آن می‌رود با توجه به سهم ایدرو در قرارداد رنو، اجرای آن در مسیری نامناسب پیش برود. به‌عبارت بهتر، چون قرار است رنو به‌عنوان رقیب خودروسازان داخلی در ایران فعالیت کند و ایدرو یکی از سهامداران آنها است، این نگرانی وجود دارد که در صورت اوج‌گیری خودروساز فرانسوی، ترمز آن از سوی دولت کشیده شود.

کارشناسان بر این باورند که اگر رنو بتواند این موضوع را کنترل کرده و استقلال خود را در شرایط مختلف حفظ کند، می‌تواند به‌عنوان یک قطب جدید در خودروسازی و بازار ایران مطرح و سهم قابل‌توجهی از تقاضا را به‌دست بیاورد. البته قطعا رنویی‌ها کار سختی در این مسیر خواهند داشت، چه آنکه خودروسازان داخلی به‌نوعی حکم فرزندان ارشد ایدرو را دارند و بسیار بعید است این سازمان اجازه دهد برندی خارجی (حتی رنو به‌عنوان شریکش) در روند تولیدی آنها اخلال ایجاد کند.

اما پرسش مهم دیگری که درباره رنو مطرح می‌شود، دلیل حضور مستقل این شرکت در ایران است. همان طور که پاسکال فلتن مدیر منطقه‌ای رنو در ایران نیز عنوان کرده، این شرکت می‌خواهد کل زنجیره تولید، فروش و خدمات پس از فروش محصولات جدیدیش را در کشور خود به‌دست گیرد. در واقع مدلی که رنو برای دور جدید فعالیت‌های خود در ایران لحاظ کرده، «حضور مستقل» است؛ به‌نحوی‌که این شرکت قصد دارد بدون مشارکت با خودروسازان داخلی و با مدیریت خود، در صنعت خودرو کشور حضور یابد. این خودروساز فرانسوی عملا کسب و کاری مستقل را در خودروسازی کشور به راه خواهد انداخت تا الگوی جهانی خود را در یکی از بزرگ‌ترین بازارهای خاورمیانه نیز پیاده کرده باشد.الگوی جهانی رنو اما در واقع سرمایه‌گذاری مستقیم این خودروساز در بازارهای نوظهور است؛ به‌نحوی‌که رنویی‌ها به روش‌های مختلف از جمله خرید کارخانه‌های ورشکسته خودروسازی یا حتی احداث سایت‌های جدید در برخی کشورها، فعالیت خود را به‌صورت مستقل پیش می‌برند.حالا رنو می‌خواهد به‌واسطه قراردادی که با سازمان گسترش منعقد کرده و با تکیه بر استقلال مدیریتی، تجربه‌های موفق خود در کشورهایی مانند ترکیه، برزیل و رومانی را در ایران نیز تکرار کند.

اما از استقلال رنو که بگذریم، مساله دیگر به محدوده قیمتی محصولات جدید این شرکت در ایران مربوط می‌شود. آن طور که رنویی‌ها اعلام کرده‌اند، این شرکت قصد دارد در محدوده‌های قیمتی مختلف، محصولاتی را به بازار ایران عرضه کند. بر این اساس، تا به امروز تولید و عرضه سه محصول رنو شامل سیمبول، داستر و کوئید به ایران تقریبا قطعی شده و در این بین، کوئید می‌تواند برگ برنده خودروساز فرانسوی در بازار خودرو کشور باشد. این محصول ظاهرا با قیمتی زیر ۴۰ میلیون تومان روانه بازار ایران خواهد شد و رنو امیدوار است بتواند آن را با مشارکت یکی از دو خودروساز بزرگ کشور به تولید برساند. در مورد داستر و سیمبول نیز مسوولان رنو عنوان کرده‌اند که مدل‌های جدید این دو خودرو را در ایران به‌صورت اختصاصی تولید و عرضه خواهند کرد. به‌عبارت بهتر، سیمبول و داستر تولیدی در ایران، در هیچ سایت دیگر رنو تولید نخواهند شد و بنابراین می‌توان روی صادرات آنها به بازارهای جهانی رنو امیدوار بود.

با توجه به اینکه رنویی‌ها قصد حضور مستقل در ایران را دارند، نحوه قیمت‌گذاری محصولات شان، یک شاخص اساسی برای تضمین موفقیت آنها در بازار خودرو کشور به‌شمار می‌رود و طبعا اگر بتوانند محصولاتی با کیفیت و در عین حال دارای قیمت مناسب را عرضه کنند، سهم قابل‌توجهی از بازار را تصاحب خواهند کرد. این موضوع اما در ماجرای رقابت آنها با پژو نیز به شدت اثرگذار است، چه آنکه در بازار خودرو ایران نیز مثل سایر بازارها، قیمت و کیفیت محصولات، مولفه‌های اصلی در جذب تقاضا به‌شمار می‌روند. بنابراین رنو این فرصت را دارد تا با عرضه محصولاتی تا حد امکان با کیفیت و دارای قیمت پایین، رقابتی نزدیک را با هموطنش پژو در پیش بگیرد. در حال حاضر پژو اصلی‌ترین بازیگر بازار خودرو ایران به حساب می‌آید و با توجه به قراردادی که با ایران خودرو منعقد کرده، قصد دارد همچنان خود را در این سطح نگه دارد و سهمی بزرگ از بازار خودرو ایران را در دست داشته باشد. با این حال رنو که سودای تولید نیم میلیون دستگاهی در ایران را در سر می‌پروراند نیز به دنبال رقابت نزدیک با پژو و حتی جا گذاشتن هموطنش است.در این شرایط باید منتظر ماند و دید طی سال‌های آینده، کدام‌یک از این دو خودروساز فرانسوی می‌توانند نقش اول را در خودروسازی و بازار ایران ایفا کنند.

اما ابهام مهمی که طی چند وقت اخیر دامان قراردادهای خارجی خودروسازی ایران از جمله رنو را گرفته، مواضع ضد برجامی و تند دولت ایالات‌متحده آمریکا است. دونالد ترامپ چندی پیش با حمله به برجام، مهلتی نسبتا کوتاه را برای بررسی دوباره این سند بین‌المللی در کنگره آمریکا تعیین کرد تا نگرانی‌هایی مبنی‌بر خروج این کشور از توافق هسته‌ای و برجام ایجاد شود. هرچند ترامپ با واکنش‌هایی منفی در این مورد روبه‌رو و اتحادیه اروپا خود را پایبند به برجام اعلام کرد، اما به هر حال نمی‌توان از اثرات منفی خروج احتمالی آمریکا از برجام، بر قراردادهای خارجی خودروسازی ایران غافل شد. در این شرایط اما رنویی‌ها ظاهرا رفتاری دوپهلو را در پیش گرفته‌اند، به نحوی که از یکسو بر اجرای قرارداد و فعالیت در ایران صحبت به میان می‌آورند و از سوی دیگر صحبت از پایبندی به قوانین بین‌المللی می‌کنند. در واقع رنو اگرچه به جد قصد ماندن در ایران و گسترش فعالیت خود را دارد، با این حال مسوولان این شرکت بر این نکته نیز تاکید می‌کنند که قوانین بین‌المللی را مراعات خواهند کرد. با این حساب، احتمال اینکه رنو در صورت تحت فشار قرار گرفتن از سوی آمریکایی‌ها، تغییر و تحولاتی را در روند اجرایی قرارداد خود با ایدرو ایجاد کند، منتفی نیست. این البته در حالی است که در مجموع فعلا به‌نظر نمی‌رسد مشکل خاصی بر سر راه فعالیت رنو در ایران وجود داشته باشد.

مدیر منطقه‌ای رنو: از رقابت در ایران استقبال می‌کنیم

با اینکه دولت ایران سهم اندکی در دو شرکت ساپیا و ایران‌خودرو دارد، اما در این دو شرکت تصمیم‌گیر اصلی محسوب می‌شود؛ به‌طوری‌که اعضای هیات‌مدیره و حتی مدیرعامل این شرکت‌ها به‌نوعی منصوب دولت هستند. حال در قرارداد رنو با سازمان گسترش نیز هرچند سهم دولت اندک است، اما بیم آن می‌رود که روند فعالیت دولت در دو شرکت ایران خودرو و سایپا در شراکت با رنو تکرار شود؛ بنابراین این سوال مطرح است که آیا شما در شراکتتان با سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران نگرانی بابت دخالت دولت در برنامه‌هایتان ندارید؟

رنو شریک استراتژیک صنعت خودروی ایران است. این یعنی در طول ۱۴ سال فعالیت بی‌وقفه ما در ایران، همواره روابط مثبتی با وزارت صنعت داشته‌ایم. به‌علاوه، استراتژی جهانی شرکت رنو با شرایط دولت ایران همخوانی دارد. به‌عنوان مثال، می‌توانم به بومی‌سازی، انتقال تکنولوژی و . اشاره کنم. ما معتقدیم در آینده تفاهم و تعهدات دوجانبه را ادامه خواهیم داد. به علاوه، گروه رنو تجربه مشارکت دولتی با خود دولت فرانسه را هم دارد.

۱۲ سال پیش حضور رنو در ایران در قالب قرارداد x۹۰ یا پلت‌فرم مشترک شکل گرفت،‌ بدین معنا که خودروسازهای داخلی با همکاری و نظارت رنو بر پلت‌فرم این شرکت به تولید محصولاتی تا به امروز پرداخته‌اند. به این ترتیب این سوال هم‌اکنون مطرح است که رنو با توجه به حضور قبلی خود در ایران چرا این بار متفاوت از قبل در ایران حضور یافته و قصد دارد که مستقل از خودروسازان کشورمان به تولید محصول بپردازد؟

برای ما، مستقل بودن یعنی اینکه می‌خواهیم هدایت کل زنجیره ارزش را در دست داشته باشیم. رنو می‌خواهد در کل زنجیره ارزش در ایران حضور داشته باشد، چون این باعث می‌شود کلیه استانداردهای رنو را از نظر کیفیت و جلب رضایت مشتری اجرایی کنیم. این به آن معنا نیست که ما از تجربیات قبلی در ایران ناراضی هستیم، بلکه می‌خواهیم کارهای بیشتری انجام دهیم. همان‌طور که در برنامه میان‌مدت گروه رنو توسط کارلوس گوسن، مدیرعامل رنو توضیح داده شد، شرکت ما طرحی بلندمدت برای حضور در ایران دارد و مطمئنا به‌دنبال توسعه کسب‌وکارمان هستیم. قرارداد جدید قدمی محکم در راستای این سیاست است.

به قیمت محصولات ارائه شده از سوی رنو در ایران می‌پردازیم. بسیاری از مشتریان ایرانی توقع داشتند که بعد از توافق هسته‌ای و لغو تحریم‌ها محصولاتی با قیمت و کیفیت مناسب به بازار عرضه شود حال آنکه خودروهای پسابرجامی که تاکنون به بازار عرضه شده‌اند، قیمتی بالای ۵۰ میلیون تومان دارند. پرسش اینجاست که رنو چه برنامه‌ای برای بازار ایران دارد و اینکه می‌تواند پاسخگوی تقاضای مشتریان در زمینه عرضه محصولاتی در رنج قیمتی پایین باشد؟ رنو قصد دارد انواع محصولات را برای برطرف کردن نیازهای مشتریان مختلف در ایران ارائه کند؛ از خودروهای نسبتا ارزان گرفته تا خودروهای لوکس. هدف ما این است که در هر بخش محصولی داشته باشیم تا به نیازهای مشتریان مختلف پاسخ دهیم.

با توجه به میزان واردات محصولات رنو در ایران که هم‌اکنون مقام اول را در بازار وارداتی‌ها کسب کرده و همچنین ارائه برنامه تولید ۵۰۰ هزار دستگاهی خودرو از سوی این شرکت این سوال مطرح می‌شود که آیا شما در پی این هستید که جایگزین رقیب خود یعنی پژو، در ایران شوید؟ما سعی می‌کنیم یک برنده فعالیت بلندمدت در بازار در ایران باشیم، نه یک جایگزین. کاری که در این راستا می‌توانیم انجام دهیم این است که کیفیت بهتر و قیمت بهتر ارائه کنیم. در نهایت این مشتری است که تصمیم می‌گیرد. ما از رقابت در کل دنیا، از جمله در ایران استقبال می‌کنیم، چون معتقدیم به رشد ما کمک می‌کند و در نهایت مشتری برنده نهایی این رقابت خواهد بود.

اظهارات ضدبرجامی دونالد ترامپ رئیس‌جمهور ایالات‌متحده آمریکا بسیاری از خودروسازان خارجی حاضر در ایران را به واکنش واداشت. یکی از افرادی که سریعا در این مورد اظهارنظر کرد کارلوس گوسن مدیرعامل رنو - نیسان بود که بر پایبندی این شرکت به سیاست‌های جهانی در مورد ایران تاکید کرد. حال این سوال مطرح است که تاثیر سیاست‌های آمریکا بر قراردادهای دوجانبه با ایران چه خواهد بود؟ و اینکه آیا ممکن است این سیاست‌ها در نهایت به خروج رنو از ایران منجر شوند؟رنو یک بار و طی ۱۴ سال فعالیت بی‌وقفه‌ای که در شرایط سخت اقتصادی در ایران داشت، تعهدات خود را به حضور بلندمدت ثابت کرده است. استراتژی رنو این است که فارغ از مسائل سیاسی، هر کجا تقاضای مشتری وجود داشت به انجام کسب‌وکار بپردازد، تولید مسوولانه داشته باشد و خودروهایی با بهترین کیفیت به مشتری ارائه کند. در ضمن، ما همزمان با ادامه فعالیت‌هایمان، به کلیه قوانین بین‌المللی هم احترام می‌گذاریم.

برنامه بلندمدت ایران خودرو برای حضور در بازار روسیه/ صادرات هزار دستگاه آتامان

مدیرعامل گروه صنعتی ایران خودرو تولید مشترک با روسیه را عاملی برای افزایش سهم بازار در این کشور دانست و گفت: باید با نگاه بلندمدت همکاری، سود شرکای تجاری تضمین شود.

به گزارش ایلنا به نقل از فعالیت بلندمدت در بازار روابط عمومی ایران خودرو ، مهدی خطیبی در نشست خبری نمایشگاه تحول صنعت خودرو با بیان این که نمایشگاه روسیه عرصه ای برای نمایش توانمندی های صنعت خودرو و قطعه سازی کشور بود، گفت: استقبال چشم‌گیر بازدیدکنندگان از محصول تارا بیانگر قابلیت و ظرفیت‌های بالای ایران خودرو در تامین نیازهای بازار روسیه است.
وی با اشاره به مطالعات صورت گرفته برای توسعه سهم بازارهای صادراتی ایران خودرو گفت: با ارزیابی‌های صورت گرفته از بازار روسیه مشخص شد که محصول تارا با توجه به کیفیت و قیمت رقابتی می‌تواند با خودروهای مشابه در این بازار رقابت کند.
خطیبی با اشاره به امضای تفاهم نامه با شرکت روسی برای صادرات تارا به این کشور گفت: نتایج و دستاوردهای حاصل از صادرات برای اقتصاد کشور در بلندمدت مشخص خواهد شد و بر همین اساس ایران‌خودرو برنامه بلندمدتی برای صادرات محصولات خود ترسیم کرده تا در بازه زمانی سه تا پنج ساله به تمامی اهداف خود در این بخش دست یابد.
وی در ادامه با اشاره به نیاز بازار روسیه به خودروهای تجاری نیمه سنگین و سنگین از جمله کشنده به قرارداد صادرات هزار دستگاه آتامان ایران خودرو دیزل اشاره کرد و گفت: در این زمینه می‌توان به صادرات محور، موتور دیزل و قوای محرکه خودروهای تجاری نیز مبادرت ورزید.
خطیبی به تشکیل کمیته مشترک برای عقد قرارداد با طرف روسی اشاره کرد و گفت: کمیته مشترکی برای پیگیری مصوبات و تصمیمات صورت گرفته و تسهیل و سرعت بخشی به اجرای توافقات صورت گرفته تشکیل شده است.
مدیرعامل گروه صنعتی ایران خودرو در پاسخ به سوالی درخصوص صادرات محصولات در شرایطی که بازار داخلی اشباع نشده گفت: راهبرد صادرات در سطح کلان و ملی ترسیم شده و سیاست این نیست که صادرات برای زمانی باشد که تولید بیش از نیاز بازار است.
وی در عین حال تصریح کرد: باید برای محصولات خودروسازان در سطح جهانی بازاریابی شود و در صورتی که بازار داخلی نیاز بیش‌تری دارد، از طریق واردات تامین شود و بازار داخلی تهدیدی برای صادرات خودرو نباشد.
وی با بیان این که طبق فرامین هشت گانه رییس جمهوری تولید افزایش قابل توجهی یافته است، گفت: باید صادرات به بازارهای هدف را مد نظر قرار دهیم.
مدیرعامل گروه صنعتی ایران خودرو در پاسخ به سوالی درخصوص رقابت با خودروهای چینی در بازار روسیه گفت: در سال‌های اخیر خودروسازان به سطحی از توانمندی و کیفیت رسیده‌اند که بدون اتکا به شرکای خارجی توان تولید دارند و در حال حاضر تولید محصولات داخلی با سطح داخلی‌سازی بالایی صورت می‌گیرد.
وی افزود: قیمت و کیفیت رقابتی عامل موفقیت محصولات ایرانی در بازار روسیه است که در این زمینه دو خودرو تارا و شاهین جایگزین‌های مناسبی برای خودروهای چینی در کشور روسیه خواهند بود.
خطیبی تصریح کرد: اگر بتوانیم با قیمت و کیفیت رقابتی محصولاتمان را عرضه کنیم قطعا امکان افزایش سهم بالاتری از بازار این کشور وجود خواهد داشت.